Best Society
When I was a child, I thought,
Casually, that solitude
Never needed to be sought.
Something everybody had,
Like nakedness, it lay at hand,
Not specially right or specially wrong,
A plentiful and obvious thing
Not at all hard to understand.
Then, after twenty, it became
At once more difficult to get
And more desired - though all the same
More undesirable; for what
You are alone has, to achieve
The rank of fact, to be expressed
In terms of others, or it's just
A compensating make-believe.
Much better stay in company!
To love you must have someone else,
Giving requires a legatee,
Good neighbours need whole parishfuls
Of folk to do it on - in short,
Our virtues are all social; if,
Deprived of solitude, you chafe,
It's clear you're not the virtuous sort.
Viciously, then, I lock my door.
The gas-fire breathes. The wind outside
Ushers in evening rain. Once more
Uncontradicting solitude
Supports me on its giant palm;
And like a sea-anemone
Or simple snail, there cautiously
Unfolds, emerges, what I am.
Philip Larkin
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Title – Met de titel spreekt de schrijver heel de maatschappij aan. Hij laat in dit gedicht weten wat hij van eenzaamheid en samen zijn vind. En hoe je dit het beste kunt combineren.
Plot – Toen hij klein was dacht hij dat eenzaamheid niet moeilijk te vinden was. Maar hoe ouder hij werd, in zijn twintiger jaren, besefte hij dat het steeds moeilijker werd om even alleen te zijn en even wat tijd voor jezelf te hebben. Toen vond hij het fijn om samen te zijn. Het is goed om van iemand te houden maar om van iemand te houden heb je wel iemand nodig om van te houden. Later beseft hij toch weer dat het ook fijn kan zijn om alleen te zijn.
Character – Het enige karakter in dit gedicht is de verteller, het is een flatcharater omdat je te weinig over hem te weten krijgt.
Point of view – Je ziet alles door de ogen van de verteller, de ikpersoon. De ruimte is niet duidelijk beschreven.
Style – Het gedicht is vrij moeilijk geschreven. Er worden veel moeilijke woorden en termen gebruikt.
Theme – Het gedicht gaat erover dat de mensen in de maatschappij elkaar moeten helpen en zorgen dat niemand alleen is en zich eenzaam voelt. Maar daar tegenover staat dat mensen elkaar wel de rust en de tijd om even alleen te zijn moeten gunnen.
Setting – De ruimte waar het gedicht zich afspeelt is niet duidelijk af te leiden uit het gedicht. In de laatste strofe heeft de dichter het over de wind van buiten, hieruit kun je afleiden dat hij ergens binnen zit.
Onze persoonlijke mening over dit gedicht is zeker niet negatief. Het gaat namelijk over de maatschappij en dat blijft hoe dan ook een interessant onderwerp, omdat de maatschappij altijd in beweging is, er gebeurt altijd wat.
Het gedicht is wel wat moeilijker te snappen, omdat er heel wat moeilijke woorden en termen in het gedicht voorkomen. Het gedicht is dan ook niet aan te raden aan mensen die snel een gedicht willen lezen en niet de moeite nemen om de moeilijke woorden te ontcijferen.
Als iemand wel de achterliggende gedachten uit dit gedicht wil halen, en er tijd voor vrij kan maken, is dit gedicht zeker aan te raden. De schrijver, Philip Larkin, heeft dan ook een mooi gedicht op het papier 'geplaatst'
Een reactie posten