Nick Boekverslag 3 : Raymond Chandler - The Big Sleep

1 Beschrijvingsopdracht.

1.1 Complete titelbeschrijving.
Raymond Chandler, The Big Sleep, Londen: Hamilton, 1939 (eerste druk)

1.2 Korte motivatie boekkeuze.
Ik heb voor dit boek gekozen omdat de kaft mij wel aansprak. Ik ging gewoon naar de bieb om een boek voor het vak Engels uit te kiezen en dit boek sprak mij aan. Voor in het boek stond een korte beschrijving waar het boek over zou gaan. Het was een detective en er zouden veel spannende gebeurtenissen plaats vinden. Het is dus niet zo dat ik het boek mij is aangeraden, het kwam gewoon op mijn pad.

1.3 Samenvatting van de inhoud.
Mr Marlowe komt in een groot landhuis (voor zijn werk) en komt daar Mrs Regan tegen. De butler begeleidt hem naar Mr Sternwood, een rijke generaal. Ze praten wat en Sternwood heeft een opdracht voor Marlowe, want hij denkt dat hij opgelicht wordt. Hij vertelde ook dat zijn dochter eerst getrouwd was, maar dat hij die man niet zag zitten en hem een bedrag betaald heeft om bij haar weg te gaan. Later trouwde ze met Mr Regan, maar die blijkt nu opeens spoorloos te zijn verdwenen en Sternwood vond dat zo’n goede jongen. De dochter was nieuwsgierig en wilde weten wat haar vader verteld had over Rusty Regan en of Marlow hem moest gaan zoeken. Hij verliet het huis en ging een boekenwinkel binnen.
Er kwam een man die boekenwinkel binnen en die deed wat geheimzinnig en Marlowe besloot om hem te achtervolgen. De man ging ergens naar binnen en komt even later terug zonder Marlowe ook maar een glimp te geven. Toen ging Marlowe naar een andere boekenwinkel en kwam een vrouw tegen en hij vroeg of ze Bentlur, 1860, 3e editie, met die dubbel gekopieerde regel op bladzijde 116 had. Die bestond dus helemaal niet, zei ze. Hij vroeg of ze Mr Geiger kende en ze zei van niet. Na wat wikken en wegen vertelde ze hoe hij eruit zag. Het was een dikkere man met een glazen oog. Hij verliet de winkel en er stopte een paar auto’s voor Geiger’s juwelier. Marlowe bleef in zijn auto en wachtte totdat Geiger weer terug in zijn auto zou stappen en volgde hem tot bij zijn huis. Geiger ging naar binnen en een paar tellen later stapte er een dame uit haar auto (Mrs Sternwood vond hij uit, dat stond ergens op een briefje in de auto). Later kwam er nog een auto en die man ging naar binnen, Marlowe hoorde een paar schoten en zag de man in de auto weer hard wegrijden. Marlowe ging naar binnen en trof Mrs Sternwood naakt aan en zij lag op de grond. Geiger lag dood op de grond met een fototoestel in zijn hand. De geheugenkaart zat niet meer in het toestel en was dus weg. Mrs Sternwood leefde nog en nadat hij ’t huis goed geïnspecteerd had bracht hij haar, in haar eigen auto naar ’t landgoed. Daarna liep hij door de regen terug naar zijn eigen auto en bekeek ’t huis van Geiger nog een keer, maar dit maal was Geiger verdwenen. Hij ging in zijn auto terug naar huis en sliep. De volgende ochtend belde Ohls op, dat er bij lido een auto met een persoon uit ’t water was gevist. Ze gingen er samen heen. De man die in de auto zat was Owen Taylor, Sternwood’s Chauffeur(hij vond Mrs Regan leuk en vond het dus niet kunnen wat Geiger met haar deed), met de auto van de Regans. Het kon ook zelfmoord zijn. Toen ’t een beetje duidelijk was besloten ze terug te gaan. Marlowe ging naar Geiger’s juwelier en dezelfde vrouw als eerst stond achter de toonbank. Ze deed een beetje vreemd (wist ze van Geiger?) en Marlowe zei dat hij Geiger wilde spreken, maar ze zei dat hij het land uit was. De man die toen binnenkwam achter volgde hij met een taxi en ’t was Joe Brody, die gast had geld gekregen om niet te trouwen met Mrs Sternwood. Hierna ging hij naar zijn eigen kantoor en sprak met Mrs Regan (de zus) en ze liet een naaktfoto van haar zusje zien en zei dat ze gechanteerd werd en geld moest betalen anders zou haar zusje de bak indraaien. Volgende dag ging Marlowe langs Geiger’s huis en kwam Mrs Sternwood tegen, ze wilde naar binnen maar dat ging niet. Marlowe nam haar mee naar binnen en ze praatten wat. Ook over de vorige nacht. Zij vertelde dat Brody Geiger, had dood geschoten. Ze wist ook dat Marlowe detective was en voor haar vader werkte. Toen besloten ze dat ze niemand moest vertellen dat ze hier gister of vandaag waren geweest. Ze wilden gaan maar hoorden opeens een auto en een man belde aan. Eddie Mars, Geiger was zijn huurder. Hij vond ’t vreemd dat Marlowe en Mrs Sternwood in ’t huis waren en dat Geiger er niet was. Hij inspecteerde het huis en vond bloedsporen. Hij praatte wat met Marlowe maar werd daar ook niets wijzer van. Zijn bewapende vriendjes die hij mee had genomen fouilleerde Marlowe maar vonden geen pistool en Mars zette een geweer tegen zijn borstkast voor de waarheid. Marlowe en Mrs Sternwood kwamen er ongeschonden uit en hij stapte in zijn auto en werd niet achtervolgd. De volgende dag ging hij op bezoek bij Brody. Hij viel meteen met de deur in huis door te vragen of hij Geiger kende, maar hij ontkende. Hij pakte zijn geweer en ging in een kamertje verder praten. De vriendin kwam er ook bij, Marlowe zei dat Joe de ‘books’ van Geiger had gestolen om die later weer te verhuren. Toen die nacht is hij naar ’t huis gegaan, maar Geiger was niet alleen. Hij jatte de foto’s, schoot Geiger dood en kwam terug om het dode lichaam te verbergen. Joe was woedend op Mrs Sternwood. Later daarna zou hij ook nog de zus gechanteerd hebben via de telefoon. Toen kwam Carmen Sternwood met een pistool binnen, ze wilde haar foto’s en die kreeg ze dan ook. Marlowe stuurde Carmen weg en sprak met Joe en schetste de situatie. Owen Taylor, die Geiger dan neer zou hebben geschoten, zou de geheugenkaart zijn vergeten mee te pakken en toen is Joe Brody terug gegaan.
Toen ging de voordeur open en iemand schoot zo Joe neer. Marlowe ging achter ’t joch aan en dwong hem om in de auto plaats te nemen en weg te rijden. De jongen bleek Carol Lundgren te zijn, maar hij had waarschijnlijk wel de verkeerde te pakken. Ze gingen naar Geiger’s huis en Carol was een huisgenoot van Geiger. Ze vochten daar wat en Marlowe sloeg Carol in de boeien. Toen belde hij Ohls, politie, en gingen ze samen naar Cronjager en Mr Wilde, hoofd-politie van die streek. Carol werd bewaakt in de auto. Ze speculeerde over enkele situaties. Marlowe vertelde ook dat hij privé-detective was en dus niet alles kon zeggen, dat was volgend Cronjager ook weer verdacht. Rusty Regan, die spoorloos was, werd misschien wel achtergehouden door Sternwood.
Captain Gregory van de Missing Person Bureau ging wat met Marlowe praten over Regan. Ze zeiden dat Regan en de vrouw van Mars wel terecht zouden komen want die 15.000 euro die ze bij hadden zou zo een keer op zijn en dan hoorde ze vanzelf wel wat van hun. Toen belde Norris, de butler van de familie Sternwood, op. Hij zei dat de zaak Sternwood bij deze afgesloten diende te worden.
Marlowe kon toch niet begrijpen waarom Regan wegloopt van een mooie vrouw met een rijke familie, en vertrekt met een vrouw van een afperser Eddie Mars. Hij ging naar Eddie en had een zeer vreemd gesprek. Ook praatten ze over Mrs Regan die daar vaak ging gokken en geld kreeg van Mars, maar meestal was hij de ‘loser’. Toen hij weg ging zat Vivian Regan aan de roulette tafel en won veel geld. Ze gingen naar buiten en Marlowe ging erachteraan. Een paar mannetjes met geweren probeerde haar in de mist haar geld af te pakken. Maar Marlowe pakte ze aan en ze vertrokken. Hij ging met Vivian naar een tent met zelf gekochte sterke drank. Marlowe wilde weten wat Eddie van Vivian moest. Toen ze in de auto zaten werd ’t wat intiem en begonnen ze te zoenen. Marlowe vond het geen goed idee, want hij werkte voor haar vader. Zij werd boos en vertrok boos naar huis. Toen hij thuis kwam lag opeens Carmen Sternwood naakt in zijn eigen bed en wilde met hem ‘spelen’. Marlowe dwong haar te vertrekken en na veel gedoe vertrok ze uiteindelijk.
De volgende dag zag hij weer de auto die hem al een paar dagen achtervolgde. Harry Jones was ’t en hij kon tegen betaling wel wat informatie kwijt. Hij was een soort vriend van Joe. Hij vertelde dat Agnes, de vriendin van Joe, Eddie Mars niet zo ver hiervandaan had gezien. Toen hij Mars noemde werd hij wel bleek. Ene Canino moest iets over Regan weten en Joe had dat weer geweten, het was allemaal zeer onduidelijk. De volgende dag zou Marlowe nog een gesprek hebben met Harry maar toen hij op dat kantoor aan kwam hoorde hij nog een stem. De stem bleek van Canino. Het gesprek verliep niet goed en Canino wilde weten waar Agnes uit hing. Toen hij dat wist gaf Canino Harry iets in zijn drinken waarna hij zou overlijden. Marlowe ging meteen Agnes bellen op ’t nummer dat Harry net gezegd had, maar dat bleek helemaal niet van Agnes te zijn. Toen ging de bel en stond Agnes opeens voor de deur, ze vertelde dat ze wist waar Mrs Mars was en vertelde dit. Marlowe ging naar ’t afgelegen huis en trof daar Canino en vrienden aan. Ze takelde hem toe en bonden hem vast. Marlowe kwam bij en tegenover hem zal Mrs Mars. Zij bevrijdde hem en kuste hem, maar wilde zelf niet vertrekken. Marlowe schuilde achter een boom toen Canino terug kwam en Canino was woest op Mrs Mars. Canino ontdekte Marlowe en Marlowe moest Canino wel doodschieten. Na dit bracht hij Mrs Mars naar Mr Wilde.
Daarna had hij een gesprekje met General Sternwood die op sterven lag. Hij vertelde hem dat hij zijn werk niet goed had afgerond en zich meer met andere zaakjes zoals Rusty Regan bezig had gehouden. Marlowe erkende zijn fouten, maar toch wilde de generaal wel graag weten of Rusty ’t goed had, hij hoefde niet te weten waar en met wie, alleen of het goed ging. Hij vertrok en zag Carmen alleen in de tuin zitten. Hij had nog een pistool van haar en bracht dat terug. Ze wilde dat Marlowe haar leerde hoe ze moest schieten en besloten ergens achteraf te gaan staan. Ze waren op de plaats en Marlowe had ’t pistool al geladen met vijf kogels. Hij gaf haar ’t pistool en zette een kan neer waar ze op kon schieten, maar toen richtte ze het geweer op Marlowe en vuurde vier kogels af. Marlowe had dit al voorzien en had er dus neppe kogels in gedaan. Carmen kreeg een soort aanval en hij bracht haar naar Vivian. Vivian vertelde het hele verhaal en ze zei dat Carmen Rusty op dezelfde manier had doodgeschoten en ze hem samen hadden verstopt in een Olievat. En dat ze had gehoopt dat Carmen er wel weer overheen zou komen en alles zou vergeten, want dat was soms het geval bij zo’n epilepsie-aanval. Marlowe was boos en zei dat Vivian, Carmen meteen naar een tehuis moest sturen en als ze dat niet snel deed hij naar de politie zou stappen. Hij had wel moeite met het idee dat Rusty al die tijd in zo’n olievat heeft gelegen, waarin ze hem hadden opgeborgen, maar wat maakt het eigenlijk uit waar je ligt als je dood bent. Dood is dood en je beseft dat toch niet meer. Rusty was dus al lang bezig met zijn ‘big sleep’ en misschien was dat binnenkort ook wel zo voor General Sternwood. Hij ging wat drinken in een bar en hij moest steeds denken aan Mrs Mars, maar hij zou haar nooit meer zien.

The big sleep à Verwijst naar de slaap die je houdt als je dood bent.
Geiger chanteerde General Sternwood.


2 Verdiepingsopdracht.

Beste Marlowe,

Ik heb de opdracht gekregen om u een brief te schrijven naar aanleiding van uw handelen in het boek genaamd ‘The Big Sleep’ geschreven door Raymond Chandler. Ik zou het met u dan ook over verschillende dingen willen hebben.
Ten eerste heb ik bewondering voor uw inzet. Bij een tegenslag blijft u in het feit geloven dat er voor alles een oplossing moet zijn. Als het spoor naar de dader dood loopt, dan geeft u niet op en gaat u er helemaal voor. Maar vindt u dat wereldje waar de schandalen zich allemaal afspelen, niet een beetje een plek waar u niet thuis hoort. Om gaan met criminelen lijkt me nou niet het leukste wat er is. Kunt u niet beter thuis gaan genieten van het leven, met een vrouw en kinderen in plaats van dat u ergens een dametje tegenkomt waar u dan even mee ‘speelt’ en that’s it.
Daarnaast is het wel opvallend dat u alle situaties vooraf al voorspeld had. Heeft u een gave of iets dergelijks? Want een normaal mens kan natuurlijk niet verwachten dat de dochter van Sternwood schietles wil krijgen en dan opeens besluit om u af te knallen. Als u die gave heeft zou ik er iets mee gaan doen, het is wel typisch Engels/Amerikaans dat de slechterik het altijd aflegt tegen de ‘good-guy’. Het zou voor u natuurlijk ook niet zo leuk zijn als dit een keertje andersom zou zijn.
Maar bent u eigenlijk wel de ‘good-guy’, want u doet ook dingen die niet door de beugel kunnen. U snuffelt rond in zaakjes die de politie beter zelf aan kan handelen. U kent criminelen en u doet er niets tegen. U vermoord mensen. Zou u niet beter samen kunnen werken bij de politie en zo alle criminelen op kunnen pakken? Natuurlijk doet u dingen samen met de politie, maar u vertrouwt de politie niet en de politie vertrouwt u niet. De politie en u zouden toch veel sterker staan als alle krachten gebundeld zouden worden! Maar ik denk dat u het veel te leuk en spannend vindt om zo te werk te gaan, en dat kan ik heel goed begrijpen. Natuurlijk bent u ook een privé-detective en geen politieman, dat hoort u mij ook niet zeggen. Maar als u mee wilt werken aan een betere omgeving, met minder criminelen, zou samenwerking met de politie toch een optie zijn? U zou hier nog eens over na kunnen denken en denk eraan: twee vijven maakt samen ook een tien.

Groeten Nick Driessen

3 Evaluatie.

3.1 Eindoordeel over het boek.
Mijn eindoordeel over dit boek is zeker wel positief. Het verhaal is spannend en blijft je ook boeien, omdat er veel verschillende gebeurtenissen plaatsvinden. Tegelijkertijd maken deze gebeurtenissen het boek ook iets moeilijker te begrijpen. Er komen heel wat personages in voor die je allemaal uit elkaar moet houden. Dat is wel een groot minpunt van dit boek, er gebeurt zoveel, maar je moet alles onthouden omdat alles met alles samenhangt.
Het boek is op sommige punten zeer realistisch, want er worden zeker moorden gepleegd en er zijn ook privé-detectives in de tegenwoordige maatschappij. Maar het valt me wel op dat in dit boek alles precies op het spoor van de detective komt. Het zou natuurlijk kunnen zijn dat het een uitzonderlijk goede detective is, maar daar geloof ik niet zo in. Het is natuurlijk zo dat in het boek het gewoon allemaal wat makkelijker gaat dan in de werkelijkheid.
Het boek is naar mijn mening ook meeslepend, omdat je na elke gebeurtenis verder wil lezen, je kunt je goed inleven in het boek en dat vind ik altijd zeer belangrijk.
Het boek is niet echt vernieuwend te noemen, want er zijn redelijk veel detectiveromans te vinden in de bibliotheek. Maar dat doet niets af aan dit boek, want het is gewoon een zeer goed geschreven stuk.

3.2 Oordeel over het uitvoeren van de verdiepingsopdracht.
Het uitvoeren van de verdiepingsopdracht was in mijn ogen niet zo’n lastige klus. De opdracht is zeker van belang, omdat je dan beter en dieper over je boek na gaat denken. Je komt zo achter dingen, waar je tijdens het lezen niet aan zou hebben gedacht. Er gaat altijd wel wat tijd in zitten en dat moet je dan maar accepteren, want je móét er ook je tijd voor nemen anders kom je er gewoon niet uit. Het is wel zo dat je, nu ik in de zesde zit, deze verdiepingsopdrachten wel een beetje gehad hebt. Bij elk boekverslag dat we gemaakt hebben, en dat zijn er nog al een paar, is de verdiepingsopdracht bijna hetzelfde. Bij dit boekverslag was het daarom wel eens een keertje leuk dat we een brief aan de hoofdpersoon moesten schrijven.

3.3 Moeilijkheden verdiepingsopdracht.
Ik ben geen moeilijkheden tijdens mijn verdiepingsopdracht tegen gekomen. Zoals ik al heb beschreven, hebben we zo’n soort verdiepingsopdrachten al wat vaker uitgevoerd. Het was deze keer in briefvorm, wat het wel wat interessanter maakte. De beschrijvingen op het blaadje waren allemaal zeer duidelijk, dus er zijn ook geen onduidelijkheden opgetreden. Alles is eigenlijk vlekkeloos verlopen.