woensdag 7 november 2007
Juul Boekverslag 3: The Big Sleep - Raymond Chandler
1 Beschrijvingsopdracht
1.1 Complete titelbeschrijving
Raymond Chandler, The Big Sleep, Londen: Hamilton, 1939 (eerste druk)
1.2 Korte motivatie boekkeuze
Ik ging naar de bieb in Cuijk en zocht naar een boek. Ik vond een boek dat ‘At War’ of iets in die richting heette. Het leek mij vrij interessant, het ging over een man in de oorlog. Maar nadat ik thuis twintig bladzijdes had gelezen kwam ik erachter dat het boek helemaal niks voor mij was. Maar gelukkig had Nick zijn boek net uit en hij zei dat het boek hem erg goed bevallen was. Hij gaf het aan mij en de kaf zag er al gelijk veel belovend uit en nadat ik een paar bladzijdes had gelezen besloot ik om ook ‘The Big Sleep’ te gaan lezen.
1.3 Samenvatting van de inhoud.
De hoofdpersoon van dit boek is Philip Marlowe, hij is een privé-detective. Als het boek begint is hij op het landgoed van General Sternwood, een rijke man die zijn geld verdiend heeft met olie. Als hij binnen komt hij als eerste een jonge dame tegen waar hij een babbeltje mee maakt. Het is een zeer bevallige dame en ze vleit hem. Dan komt de butler en vertelt dat Marlowe net kennis heeft gemaakt met Carmen Sternwood. De butler begeleidt hem naar General Sternwood. Na een kort gesprek maakt hij Marlowe duidelijk waarom hij hem inhuurt. Hij wordt namelijk afgeperst door een man die Arthur Gwynn Geiger heet. Marlowe zegt dat hij de zaak zal gaan oplossen. Dan begint de Generaal over zijn schoonzoon Terrence ‘Rusty’ Regan. Die was getrouwd met Vivian Sternwood, de ander dochter van de generaal die de rest van het verhaal Mrs. Regan wordt genoemd. Hij was erg gesteld op Rusty maar op een gegeven moment was hij verdwenen. Maar de Generaal zegt dat Marlowe zich daar niet mee bezig hoeft te houden. Als Marlowe het huis wil verlaten loopt hij de Mrs. Regan weer tegen het lijf. Zij wil weten waarom haar vader Marlowe had ingehuurd, ze is er van overtuigd dat hij Rusty moet gaan zoeken. Marlowe zegt dat dat niet zijn opdracht is en verlaat het huis.
Hij gaat naar de winkel van de man die General Sternwood lijkt af te persen. Hij gaat de boekenwinkel in van Geiger. Hij loopt wat rond en vraagt wat aan de assistente en merkt al gauw dat zij geen verstand heeft van boeken. Terwijl hij in de winkel staat komt er een man binnen die zeer geheimzinnig doet en een achterkamertje van de winkel binnengaat. Het trekt Marlowe zijn aandacht en helemaal als de man even later met een boek onder zijn arm terugkomt. Marlowe besluit om de man te achtervolgen. Na een achtervolging krijgt hij het boek in handen. Er zitten naaktfoto’s in. Marlowe denkt dat Geiger naaktfoto’s maakt van mensen en ze daarna afperst met de dreiging dat hij de foto’s tegen hen gaat gebruiken. Hij rijdt terug naar de winkel van Geiger. Daar ziet hij een groep auto’s voor de winkel staan en Geiger, die de winkelbediende beschreven heeft, komt naar buiten. Marlowe volgt de auto’s en komt bij het huis van Geiger terecht. Hij wacht een tijdje en hoort opeens pistoolschoten. Er rennen wat mensen weg en auto’s worden gestart. Marlowe rent snel naar binnen en treft daar een dode Geiger en een naakte Carmen Sternwood. Carmen is niet aan te spreken en is waarschijnlijk gedrogeerd. Hij brengt Carmen naar huis en gaat terug naar het huis van Geiger maar tot zijn grote schrik is het lichaam van Geiger weg.
Een dag later krijgt hij een telefoontje van de politieman Ohls dat er een auto is gevonden bij de pier in Lido. En dat er een dode man in de auto zit. Als ze op de plek terecht komen blijkt het om de chauffeur van de Sternwoods te gaan, Owen Taylor. Ze denken dat hij van de pier afgereden is en is verdronken maar de dokter die aanwezig is sluit moord niet uit. Marlowe weet niet echt goed wat hij er van moet denken en hij gaat terug naar de winkel van Geiger. Daar komt hij erachter dat ene Joe Brody zich bemoeit met de boeken van Geiger en langzaamaan zijn zaakjes, inclusief afpersen, over wil nemen. Marlowe gaat nogmaals terug naar Geiger zijn huis. Hier treft hij Carmen Sternwood aan, ze is de gebeurtenissen van de avond ervoor helemaal vergeten. Ze weet wel wat van haar naaktfoto’s en die is ze dan ook aan het zoeken. Net als ze willen vetrekken belt er iemand aan. De man komt naar binnen, het blijkt Eddie Mars te zijn. Hij doet zich voor als de huisbaas van Geiger. Hij vraagt wat Marlowe en Carmen in het huis doen. Marlowe lijkt aan Carmen te zien dat ze de man kent. De man richt zich tot Marlowe en richt zelfs een pistool op hem. Maar na een gesprek komt Marlowe er vanaf en vertrekt uit het huis. Na wat speurwerk komt hij erachter dat Eddie Mars een locale gangster is en dat hij een (illegaal?) casino bezit.Hij besluit om Joe Brody op te gaan zoeken. Hij valt met de deur in huis en vraagt of Brody Geiger kent. Brody geeft toe dat hij Geiger kent en dat hij de naaktfoto’s van Carmen heeft. De vriendin van Joe, Carmen, kwam er ook bij zitten. Marlowe vertelt zijn verhaal en zegt dat Brody de boeken van Geiger had om weer door te verhuren. ’s Nachts is hij naar het huis van Geiger gegaan en schoot hem dood en nam de foto’s van Carmen mee. Daarna kwam hij terug om het lichaam van Geiger te verbergen. Op dat moment komt Carmen hysterisch het huis binnen gerend en richt haar geweer op Joe en eist de foto’s. Onder bedreiging geeft Brody de foto’s aan Carmen. Als Carmen weg is gaat de deurbel. Nog voordat Joe open kan doen is hij al doodgeschoten. Marlowe rent er achteraan en pakt de jongen die het gedaan heeft, Carol Lundgren.
Hij blijkt een assistent te zijn in een van Geigers zijn winkels en is ook zijn homoseksuele vriend. Marlowe wil bij hem thuis met Carol gaan praten maar raken in gevecht. Marlowe wint uiteindelijk en besluit om Carol over te dragen aan mr. Ohls, hoofd van de politie.
Ze gaan met z’n drieën naar het politie bureau en Marlowe en Ohls bespreken de situatie met Mr. Wilde en Mr. Cronjager, twee hoogaangeschreven politiemannen en ze namen enkele scenario’s door. Ze komen erachter dat Rusty er vandoor was met de vrouw van Eddie Mars. Dit was moeilijk te begrijpen want nu had Rusty een knappe jonge vrouw ingeruild voor de vrouw van Eddie Mars. Iets klopte er niet aan het verhaal. Dan vraagt Eddie Mars of Marlowe naar zijn casino kan komen. Ze hebben een gesprek en het komt er op neer dat hij wil dat Marlowe stopt met de zaak. Als Marlowe ’s avonds terug komt in het casino, ziet hij Vivian Sternwood zitten. Ze wil heel hoog inzetten maar de tafel heeft niet genoeg geld om haar eventueel uit te betalen. Dan komt Eddie Mars en die schiet het geld voor. Vivian wint en gaat er met een hoop geld vandoor. Marlowe vertrouwt het niet en gaat haar achterna. Buiten wordt Vivian door een persoon overvallen en die zegt dat ze haar geld moet inleveren. Zonder al te veel tegen sputteren geeft ze het geld. Maar dan komt Marlowe in actie en overmeesterd de overvaller en geeft Vivian haar geld terug. Ze lijkt niet onder de indruk. Ze gaan er met zijn tweeën vandoor en gaan wat drinken in een café. Marlowe wil weten wat Eddie van haar wil waar ze zegt niks. Als ze het café verlaten rijden ze naar een afgelegen plek. Vivian vraagt om Marlowe haar stevig vast wil pakken en ze beginnen te zoeken. Als Marlowe dan weer vraagt wat Eddie nou wil van Vivian wordt ze boos en zegt dat hij haar gebruikt. Ze zegt dat ze terug wil naar huis. Marlowe zet haar thuis af en gaat naar zijn eigen appartement. Als hij binnenkomt treft hij een naakte Carmen Sternwood aan in zijn bed. Ze gniffelt wat en wil dat hij bij haar komt liggen. Marlowe zegt dat hij dat niet wil doen met de dochter van een cliënt van hem. Ze blijft doordrammen en uiteindelijk wordt Marlowe kwaad en schopt haar het huis uit. Als hij een dag later bij zijn kantoor uitstapt merkt hij dat hij alweer achtervolgd is door een auto die hem al dagen achtervolgd. De man in de auto blijkt Harry Jones te zijn en die heeft informatie over Rusty Regan en de vrouw van Eddie, Mona en tegen betaling wil hij wel zeggen wat er aan de hand is. Marlowe zegt dat hij betaald en Jones verteld dat de vrouw van Eddie ergens in de buurt ondergedoken zit maar dat Rusty helemaal niet bij haar is. Dat wordt gezegd zodat mensen Eddie niet verdenken van de verdwijning van Rusty. Ook ene Canino bleek in het verhaal betrokken te zijn, hij blijkt Mona te bewaken, en Marlowe en Jones spraken de volgende dag af voor een gesprek. Als Marlowe op de plaats van afspraak komt hoort hij Jones praten met Canino. De toon van Canino was vrij vijandelijk en Marlowe bleef op een afstandje. Canino wilde persé weten waar Agnes was, de vriendin van Brody maar na zijn dood de vriendin van Jones. Jones wil het eerst niet vertellen maar nadat Canino hem bedreigt met een geweer zegt Jones uiteindelijk waar ze leeft en wat haar telefoonnummer is. Dan weet Canino wat hij wil weten en vergiftigd het drinken van Jones, Jones sterft. Marlowe belt Agnes en zij vertelt waar Mona zit. Marlowe gaat naar haar schuilplaats toe. Als hij daar is wordt hij door Canino uitgeschakeld en vastgebonden. Canino gaat en ondertussen wordt Marlowe bevrijdt door Mona. Als Canino terug komt wordt hij razend op Mona dat zij Marlowe bevrijdt heeft. Als Marlowe en Canino elkaar zien loopt hij uit op een vuurgevecht. Marlowe schiet Canino dood. Hij brengt Canino naar het politiebureau en de politie zegt dat ze Marlowe niet zullen vervolgen.
De dag erop gaat Marlowe naar General Sternwood om te vertellen wat er allemaal gebeurd is. Sternwood is op het begin niet echt tevreden dat Marlowe opzoek was gegaan naar Rusty want dat was niet de opdracht geweest. Maar hij wilde wel weten waar Rusty uithing en hoe het met hem ging, dit wist Marlowe niet. Marlowe vertrok en trof Carmen aan die hij haar geweer terug gaf. Carmen vroeg of Marlowe haar kon leren schieten. Hij gaf haar het pistool en maakte een doelwit. Maar ondertussen mikte Carmen op Marlowe en wou hem doden. Marlowe had dit aan zien komen en had daarom losse flodders in zijn geweer gedaan. Carmen schrikt hiervan en krijgt een epileptische aanval. Hij brengt Carmen naar Vivian en vraag naar het echte verhaal. Vivian vertelt dat Carmen boos werd toen ook Rusty haar uit bed schopte en dat ze hem daarna had vermoord. Net zoals ze bij Marlowe probeerde. Marlowe is boos dat Vivian Carmen nooit naar een psychiater of iets dergelijks heeft gebracht. Vivian ze Mars hadden gevraagd om het lijk op te ruimen. Ze deden Rusty in een olievat en daar lag hij al die tijd al in. Marlowe is nog steeds kwaad en zegt dat hij naar de politie stapt als Vivian niks doet tegen haar zus. Hij verlaat het huis en om het allemaal te laten bezinken gaat hij wat drinken in een café.
2. Verdiepingsopdracht
Beste Philip Marlowe,
Ik schrijf u een brief na aanleiding van het lezen van het boek ‘The Big Sleep’. In deze brief ga ik behandelen wat ik van u vindt en vooral wat ik vind van de dingen die u allemaal doet in het verhaal.
Om te beginnen heb ik bewondering voor u omdat u deze moeilijke zaak toch tot een goed einde hebt gebracht en daar zag het op het begin niet naar uit. Met een beetje geluk maar vooral met doorzettingsvermogen heeft u alles uit kunnen zoeken en de zaak op kunnen lossen. U blijft ook altijd professioneel wat ik zeer bewonder. Want zelfs als de naar uw mening zeer bevallige Carmen Sternwood naakt in uw bed ligt, hapt u niet toe want het is de dochter van een cliënt en dat vindt u niet kunnen naar General Sternwood toe. Hieruit blijkt dat u een man met ballen bent. Dat blijkt ook uit uw gesprekken met topcriminelen want u lijkt ze met uw woorden altijd te slim af. Als u stopt als privé-detective zou altijd nog aan de slag kunnen als iemand die lezingen geeft want u heeft een zeer goed spraakvermogen.
Wat ik alleen niet snap is dat u zoveel drinkt, misschien helpt het u bij het zoeken van oplossingen maar zoveel drank lijkt mij voor niemand goed. Misschien zit het tussen uw oren dat u dan eerder een zaak oplost, ik zou die fles wat vaker laten staan. En waarom gooit u het niet op een akkoordje met de politie want u heeft al veel dingen opgelost en criminelen opgekapt maar u geeft ze bijna nooit aan bij de politie. Wat is hier de achterliggende gedachte achter? Heeft u een hekel aan de politie? Ik zou hier toch nog eens over nadenken want hoe meer criminelen er vast gezet worden hoe beter.
Verder wil ik u feliciteren met het oplossen met de zaak. Ik wou zeggen : ‘drink er maar eentje op!’. Maar dat lijkt bij geen goed idee om ook al na zaken die u opgelost hebt te gaan drinken!
Succes met uw carrière als privé-detective.
Cheers,
Juul Aarts
3. Evaluatieopdracht
A kort beargumenteerd eindoordeel
Ik vond het een leuk boek. Er zitten veel spannende gebeurtenissen in en de hoofdpersoon is een leuk persoon om over te lezen. Het boek is vlot geschreven met veel humor en het blijft je dan ook boeien tot aan het einde. Maar het is tegelijkertijd ook een moeilijk boek. De schrijver vraagt veel van de lezer. Je moet vooral heel veel onthouden. Gebeurtenissen in het begin van het boek komen opeens terug in het midden van het boek en je moet dan zelf maar invullen wat er nu precies aan de hand is. Dit maakt het boek wel vrij moeilijk omdat het van de ene gebeurtenis in de andere gebeurtenis valt. Maar als je dan wat terugleest of even heel goed nadenkt kom je er uiteindelijk wel uit. Het is één van de eerste keren dat ik een echte detective heb gelezen en ik moet zeggen dat het thema met goed bevallen is.
B Eindoordeel verdiepingsopdracht.
De verdiepingsopdracht vond ik niet moeilijk. Het is volgens mij de eerste keer dat we in briefvorm een verdiepingsopdracht moesten schrijven. Maar ik vond het een leuke manier om het boek nog eens te beschrijven en het is weer eens wat anders dan dat we normaal moesten doen. Het was geen lastige opdracht omdat je je eigen mening in de brief kon verwerken en het dus zo moeilijk kon maken als je zelf wou.
C Moeilijkheden schrijven verdiepingsopdracht.
De verdiepingsopdracht en het hele boekverslag waren niet moeilijk om te schrijven. Het boekverslag was zoals altijd bij Engels, de verdiepingsopdracht was dit keer wat anders maar ook dit bracht geen extra problemen met zich mee. De opdracht stond duidelijk op papier en heeft bij mij dan ook niet voor problemen gezorgd.
Juul Aarts
6va
1.1 Complete titelbeschrijving
Raymond Chandler, The Big Sleep, Londen: Hamilton, 1939 (eerste druk)
1.2 Korte motivatie boekkeuze
Ik ging naar de bieb in Cuijk en zocht naar een boek. Ik vond een boek dat ‘At War’ of iets in die richting heette. Het leek mij vrij interessant, het ging over een man in de oorlog. Maar nadat ik thuis twintig bladzijdes had gelezen kwam ik erachter dat het boek helemaal niks voor mij was. Maar gelukkig had Nick zijn boek net uit en hij zei dat het boek hem erg goed bevallen was. Hij gaf het aan mij en de kaf zag er al gelijk veel belovend uit en nadat ik een paar bladzijdes had gelezen besloot ik om ook ‘The Big Sleep’ te gaan lezen.
1.3 Samenvatting van de inhoud.
De hoofdpersoon van dit boek is Philip Marlowe, hij is een privé-detective. Als het boek begint is hij op het landgoed van General Sternwood, een rijke man die zijn geld verdiend heeft met olie. Als hij binnen komt hij als eerste een jonge dame tegen waar hij een babbeltje mee maakt. Het is een zeer bevallige dame en ze vleit hem. Dan komt de butler en vertelt dat Marlowe net kennis heeft gemaakt met Carmen Sternwood. De butler begeleidt hem naar General Sternwood. Na een kort gesprek maakt hij Marlowe duidelijk waarom hij hem inhuurt. Hij wordt namelijk afgeperst door een man die Arthur Gwynn Geiger heet. Marlowe zegt dat hij de zaak zal gaan oplossen. Dan begint de Generaal over zijn schoonzoon Terrence ‘Rusty’ Regan. Die was getrouwd met Vivian Sternwood, de ander dochter van de generaal die de rest van het verhaal Mrs. Regan wordt genoemd. Hij was erg gesteld op Rusty maar op een gegeven moment was hij verdwenen. Maar de Generaal zegt dat Marlowe zich daar niet mee bezig hoeft te houden. Als Marlowe het huis wil verlaten loopt hij de Mrs. Regan weer tegen het lijf. Zij wil weten waarom haar vader Marlowe had ingehuurd, ze is er van overtuigd dat hij Rusty moet gaan zoeken. Marlowe zegt dat dat niet zijn opdracht is en verlaat het huis.
Hij gaat naar de winkel van de man die General Sternwood lijkt af te persen. Hij gaat de boekenwinkel in van Geiger. Hij loopt wat rond en vraagt wat aan de assistente en merkt al gauw dat zij geen verstand heeft van boeken. Terwijl hij in de winkel staat komt er een man binnen die zeer geheimzinnig doet en een achterkamertje van de winkel binnengaat. Het trekt Marlowe zijn aandacht en helemaal als de man even later met een boek onder zijn arm terugkomt. Marlowe besluit om de man te achtervolgen. Na een achtervolging krijgt hij het boek in handen. Er zitten naaktfoto’s in. Marlowe denkt dat Geiger naaktfoto’s maakt van mensen en ze daarna afperst met de dreiging dat hij de foto’s tegen hen gaat gebruiken. Hij rijdt terug naar de winkel van Geiger. Daar ziet hij een groep auto’s voor de winkel staan en Geiger, die de winkelbediende beschreven heeft, komt naar buiten. Marlowe volgt de auto’s en komt bij het huis van Geiger terecht. Hij wacht een tijdje en hoort opeens pistoolschoten. Er rennen wat mensen weg en auto’s worden gestart. Marlowe rent snel naar binnen en treft daar een dode Geiger en een naakte Carmen Sternwood. Carmen is niet aan te spreken en is waarschijnlijk gedrogeerd. Hij brengt Carmen naar huis en gaat terug naar het huis van Geiger maar tot zijn grote schrik is het lichaam van Geiger weg.
Een dag later krijgt hij een telefoontje van de politieman Ohls dat er een auto is gevonden bij de pier in Lido. En dat er een dode man in de auto zit. Als ze op de plek terecht komen blijkt het om de chauffeur van de Sternwoods te gaan, Owen Taylor. Ze denken dat hij van de pier afgereden is en is verdronken maar de dokter die aanwezig is sluit moord niet uit. Marlowe weet niet echt goed wat hij er van moet denken en hij gaat terug naar de winkel van Geiger. Daar komt hij erachter dat ene Joe Brody zich bemoeit met de boeken van Geiger en langzaamaan zijn zaakjes, inclusief afpersen, over wil nemen. Marlowe gaat nogmaals terug naar Geiger zijn huis. Hier treft hij Carmen Sternwood aan, ze is de gebeurtenissen van de avond ervoor helemaal vergeten. Ze weet wel wat van haar naaktfoto’s en die is ze dan ook aan het zoeken. Net als ze willen vetrekken belt er iemand aan. De man komt naar binnen, het blijkt Eddie Mars te zijn. Hij doet zich voor als de huisbaas van Geiger. Hij vraagt wat Marlowe en Carmen in het huis doen. Marlowe lijkt aan Carmen te zien dat ze de man kent. De man richt zich tot Marlowe en richt zelfs een pistool op hem. Maar na een gesprek komt Marlowe er vanaf en vertrekt uit het huis. Na wat speurwerk komt hij erachter dat Eddie Mars een locale gangster is en dat hij een (illegaal?) casino bezit.Hij besluit om Joe Brody op te gaan zoeken. Hij valt met de deur in huis en vraagt of Brody Geiger kent. Brody geeft toe dat hij Geiger kent en dat hij de naaktfoto’s van Carmen heeft. De vriendin van Joe, Carmen, kwam er ook bij zitten. Marlowe vertelt zijn verhaal en zegt dat Brody de boeken van Geiger had om weer door te verhuren. ’s Nachts is hij naar het huis van Geiger gegaan en schoot hem dood en nam de foto’s van Carmen mee. Daarna kwam hij terug om het lichaam van Geiger te verbergen. Op dat moment komt Carmen hysterisch het huis binnen gerend en richt haar geweer op Joe en eist de foto’s. Onder bedreiging geeft Brody de foto’s aan Carmen. Als Carmen weg is gaat de deurbel. Nog voordat Joe open kan doen is hij al doodgeschoten. Marlowe rent er achteraan en pakt de jongen die het gedaan heeft, Carol Lundgren.
Hij blijkt een assistent te zijn in een van Geigers zijn winkels en is ook zijn homoseksuele vriend. Marlowe wil bij hem thuis met Carol gaan praten maar raken in gevecht. Marlowe wint uiteindelijk en besluit om Carol over te dragen aan mr. Ohls, hoofd van de politie.
Ze gaan met z’n drieën naar het politie bureau en Marlowe en Ohls bespreken de situatie met Mr. Wilde en Mr. Cronjager, twee hoogaangeschreven politiemannen en ze namen enkele scenario’s door. Ze komen erachter dat Rusty er vandoor was met de vrouw van Eddie Mars. Dit was moeilijk te begrijpen want nu had Rusty een knappe jonge vrouw ingeruild voor de vrouw van Eddie Mars. Iets klopte er niet aan het verhaal. Dan vraagt Eddie Mars of Marlowe naar zijn casino kan komen. Ze hebben een gesprek en het komt er op neer dat hij wil dat Marlowe stopt met de zaak. Als Marlowe ’s avonds terug komt in het casino, ziet hij Vivian Sternwood zitten. Ze wil heel hoog inzetten maar de tafel heeft niet genoeg geld om haar eventueel uit te betalen. Dan komt Eddie Mars en die schiet het geld voor. Vivian wint en gaat er met een hoop geld vandoor. Marlowe vertrouwt het niet en gaat haar achterna. Buiten wordt Vivian door een persoon overvallen en die zegt dat ze haar geld moet inleveren. Zonder al te veel tegen sputteren geeft ze het geld. Maar dan komt Marlowe in actie en overmeesterd de overvaller en geeft Vivian haar geld terug. Ze lijkt niet onder de indruk. Ze gaan er met zijn tweeën vandoor en gaan wat drinken in een café. Marlowe wil weten wat Eddie van haar wil waar ze zegt niks. Als ze het café verlaten rijden ze naar een afgelegen plek. Vivian vraagt om Marlowe haar stevig vast wil pakken en ze beginnen te zoeken. Als Marlowe dan weer vraagt wat Eddie nou wil van Vivian wordt ze boos en zegt dat hij haar gebruikt. Ze zegt dat ze terug wil naar huis. Marlowe zet haar thuis af en gaat naar zijn eigen appartement. Als hij binnenkomt treft hij een naakte Carmen Sternwood aan in zijn bed. Ze gniffelt wat en wil dat hij bij haar komt liggen. Marlowe zegt dat hij dat niet wil doen met de dochter van een cliënt van hem. Ze blijft doordrammen en uiteindelijk wordt Marlowe kwaad en schopt haar het huis uit. Als hij een dag later bij zijn kantoor uitstapt merkt hij dat hij alweer achtervolgd is door een auto die hem al dagen achtervolgd. De man in de auto blijkt Harry Jones te zijn en die heeft informatie over Rusty Regan en de vrouw van Eddie, Mona en tegen betaling wil hij wel zeggen wat er aan de hand is. Marlowe zegt dat hij betaald en Jones verteld dat de vrouw van Eddie ergens in de buurt ondergedoken zit maar dat Rusty helemaal niet bij haar is. Dat wordt gezegd zodat mensen Eddie niet verdenken van de verdwijning van Rusty. Ook ene Canino bleek in het verhaal betrokken te zijn, hij blijkt Mona te bewaken, en Marlowe en Jones spraken de volgende dag af voor een gesprek. Als Marlowe op de plaats van afspraak komt hoort hij Jones praten met Canino. De toon van Canino was vrij vijandelijk en Marlowe bleef op een afstandje. Canino wilde persé weten waar Agnes was, de vriendin van Brody maar na zijn dood de vriendin van Jones. Jones wil het eerst niet vertellen maar nadat Canino hem bedreigt met een geweer zegt Jones uiteindelijk waar ze leeft en wat haar telefoonnummer is. Dan weet Canino wat hij wil weten en vergiftigd het drinken van Jones, Jones sterft. Marlowe belt Agnes en zij vertelt waar Mona zit. Marlowe gaat naar haar schuilplaats toe. Als hij daar is wordt hij door Canino uitgeschakeld en vastgebonden. Canino gaat en ondertussen wordt Marlowe bevrijdt door Mona. Als Canino terug komt wordt hij razend op Mona dat zij Marlowe bevrijdt heeft. Als Marlowe en Canino elkaar zien loopt hij uit op een vuurgevecht. Marlowe schiet Canino dood. Hij brengt Canino naar het politiebureau en de politie zegt dat ze Marlowe niet zullen vervolgen.
De dag erop gaat Marlowe naar General Sternwood om te vertellen wat er allemaal gebeurd is. Sternwood is op het begin niet echt tevreden dat Marlowe opzoek was gegaan naar Rusty want dat was niet de opdracht geweest. Maar hij wilde wel weten waar Rusty uithing en hoe het met hem ging, dit wist Marlowe niet. Marlowe vertrok en trof Carmen aan die hij haar geweer terug gaf. Carmen vroeg of Marlowe haar kon leren schieten. Hij gaf haar het pistool en maakte een doelwit. Maar ondertussen mikte Carmen op Marlowe en wou hem doden. Marlowe had dit aan zien komen en had daarom losse flodders in zijn geweer gedaan. Carmen schrikt hiervan en krijgt een epileptische aanval. Hij brengt Carmen naar Vivian en vraag naar het echte verhaal. Vivian vertelt dat Carmen boos werd toen ook Rusty haar uit bed schopte en dat ze hem daarna had vermoord. Net zoals ze bij Marlowe probeerde. Marlowe is boos dat Vivian Carmen nooit naar een psychiater of iets dergelijks heeft gebracht. Vivian ze Mars hadden gevraagd om het lijk op te ruimen. Ze deden Rusty in een olievat en daar lag hij al die tijd al in. Marlowe is nog steeds kwaad en zegt dat hij naar de politie stapt als Vivian niks doet tegen haar zus. Hij verlaat het huis en om het allemaal te laten bezinken gaat hij wat drinken in een café.
2. Verdiepingsopdracht
Beste Philip Marlowe,
Ik schrijf u een brief na aanleiding van het lezen van het boek ‘The Big Sleep’. In deze brief ga ik behandelen wat ik van u vindt en vooral wat ik vind van de dingen die u allemaal doet in het verhaal.
Om te beginnen heb ik bewondering voor u omdat u deze moeilijke zaak toch tot een goed einde hebt gebracht en daar zag het op het begin niet naar uit. Met een beetje geluk maar vooral met doorzettingsvermogen heeft u alles uit kunnen zoeken en de zaak op kunnen lossen. U blijft ook altijd professioneel wat ik zeer bewonder. Want zelfs als de naar uw mening zeer bevallige Carmen Sternwood naakt in uw bed ligt, hapt u niet toe want het is de dochter van een cliënt en dat vindt u niet kunnen naar General Sternwood toe. Hieruit blijkt dat u een man met ballen bent. Dat blijkt ook uit uw gesprekken met topcriminelen want u lijkt ze met uw woorden altijd te slim af. Als u stopt als privé-detective zou altijd nog aan de slag kunnen als iemand die lezingen geeft want u heeft een zeer goed spraakvermogen.
Wat ik alleen niet snap is dat u zoveel drinkt, misschien helpt het u bij het zoeken van oplossingen maar zoveel drank lijkt mij voor niemand goed. Misschien zit het tussen uw oren dat u dan eerder een zaak oplost, ik zou die fles wat vaker laten staan. En waarom gooit u het niet op een akkoordje met de politie want u heeft al veel dingen opgelost en criminelen opgekapt maar u geeft ze bijna nooit aan bij de politie. Wat is hier de achterliggende gedachte achter? Heeft u een hekel aan de politie? Ik zou hier toch nog eens over nadenken want hoe meer criminelen er vast gezet worden hoe beter.
Verder wil ik u feliciteren met het oplossen met de zaak. Ik wou zeggen : ‘drink er maar eentje op!’. Maar dat lijkt bij geen goed idee om ook al na zaken die u opgelost hebt te gaan drinken!
Succes met uw carrière als privé-detective.
Cheers,
Juul Aarts
3. Evaluatieopdracht
A kort beargumenteerd eindoordeel
Ik vond het een leuk boek. Er zitten veel spannende gebeurtenissen in en de hoofdpersoon is een leuk persoon om over te lezen. Het boek is vlot geschreven met veel humor en het blijft je dan ook boeien tot aan het einde. Maar het is tegelijkertijd ook een moeilijk boek. De schrijver vraagt veel van de lezer. Je moet vooral heel veel onthouden. Gebeurtenissen in het begin van het boek komen opeens terug in het midden van het boek en je moet dan zelf maar invullen wat er nu precies aan de hand is. Dit maakt het boek wel vrij moeilijk omdat het van de ene gebeurtenis in de andere gebeurtenis valt. Maar als je dan wat terugleest of even heel goed nadenkt kom je er uiteindelijk wel uit. Het is één van de eerste keren dat ik een echte detective heb gelezen en ik moet zeggen dat het thema met goed bevallen is.
B Eindoordeel verdiepingsopdracht.
De verdiepingsopdracht vond ik niet moeilijk. Het is volgens mij de eerste keer dat we in briefvorm een verdiepingsopdracht moesten schrijven. Maar ik vond het een leuke manier om het boek nog eens te beschrijven en het is weer eens wat anders dan dat we normaal moesten doen. Het was geen lastige opdracht omdat je je eigen mening in de brief kon verwerken en het dus zo moeilijk kon maken als je zelf wou.
C Moeilijkheden schrijven verdiepingsopdracht.
De verdiepingsopdracht en het hele boekverslag waren niet moeilijk om te schrijven. Het boekverslag was zoals altijd bij Engels, de verdiepingsopdracht was dit keer wat anders maar ook dit bracht geen extra problemen met zich mee. De opdracht stond duidelijk op papier en heeft bij mij dan ook niet voor problemen gezorgd.
Juul Aarts
6va
Recensie weblog Jelle en Luuk
De weblog van Jelle en luuk ziet er vrolijk (de kleur roze) uit en is dan ook makkelijk om te lezen. De vormgeving is dan ook zeker netjes bijgewerkt en ziet er goed uit.
Je kunt duidelijk in de ‘kantlijn’ zien welke verhalen/gedichten, door Jelle en Luuk zijn gelezen. De short stories zijn goed behandeld aan de hand van title, point of view, plot etc. Het is dan duidelijk waar het verhaal over gaat en zo hoorde het ook volgens de opdracht. De aanbevelingen waarom wij het verhaal wel of niet moesten lezen is soms nogal kort. Kort wil niet zeggen dat het té kort is, maar om iemand echt te overtuigen zou het niet verkeerd zijn als ze vertellen waaróm je dit echt moet gaan lezen. Ook hoe ze aan het verhaal komen, is niet helemaal duidelijk. Wat wel interessant is dat ze ook The Lottery Ticket hebben gelezen. Het is interessant omdat je dan verschillende meningen van andere lezers te weten kunt komen als je er met elkaar over discussieert.
De gedichten zijn goed gekozen: 3 romantische en 3 moderne. Alleen de uitwerking bij de gedichten vinden wij een beetje minimaal. Wat is het plot van het gedicht, niet in elk gedicht zit een plot, maar je kunt wel vertellen waar het verhaal over gaat. De relatie tussen bepaalde kenmerken geven. Ze hebben ook een sonnet op de blog staan, maar er staan bijvoorbeeld geen kenmerken van het sonnet bij (waarom is het een sonnet?).
Maar al met al is het een geslaagde weblog en er zal nog wel een of andere reactie bij geplaatst worden en daar zal het weblog zeker niet op achteruit gaan. Het ziet er goed uit.
Recensie weblog Jos en Thomas
Wij moeten zeggen dat deze weblog er op het eerste oog ook zeer verzorgd uit ziet. Het is dan ook zeker geen straf om deze weblog te moeten lezen. In de ‘kantlijn’ staat duidelijk vermeld welke short stories en gedichten er zijn gelezen. Bij de boekverslagen missen wij alleen de titel en de naam van de schrijver, dit is wel handig als je geïnteresseerd zou zijn in het boek. Dan hoef je niet het hele blog door te spitten om achter deze twee items te komen.
De short stories zijn ook behandeld aan de hand van title, point of view etc. Het is echter wel zo dat het niet zéér uitgebreid is. We zijn er ook niet achter gekomen waarom ze voor juist die short stories gekozen hebben en of zij ons deze aanbevelen.
Bij de gedichten is het allemaal zeer kort en niet erg uitgebreid. Dit is natuurlijk geen probleem als het allemaal meteen duidelijk is. Maar soms zou de lezer wel wat meer over het gelezen gedicht te weten willen komen, in ieder geval dat is onze mening. Wie heeft het gedicht geschreven, welke kunstgrepen worden er toegepast? Is het een sonnet of juist niet? Welke vorm heeft het gedicht? Worden er juist gevoelens beschreven of is het juist een verhaaltje? Het zou daarom een suggestie zijn voor Thomas en Jos om dit weblog nog wat up te daten, maar waarschijnlijk zal dit nog gaan gebeuren, want op het moment dat wij deze blog hebben gelezen kon het goed zijn dat hij nog niet helemaal af was. Daarentegen ziet hij er goed verzorgd uit en is het zeer duidelijk. Het is een zeer praktisch blog, je kunt aan de hand van dit blog (in combinatie met een mondelinge toelichting van een van de twee jongens), een goed beeld krijgen van de gelezen short stories en gedichten.
** Wij hebben de recensies op onze eigen site geplaatst, omdat het niet overzichtelijk was om bij elk gedicht aan te geven bij reacties, wat er goed en fout aan was. Want meestal ging het over het algemeen. Als er bij een gedicht namelijk een foutje was gemaakt of juist goede dingen waren, kwamen deze dingen ook weer voor bij andere gedichten of short stories. Wij hebben er daarom voor gekozen om de recensie op onze eigen weblog te plaatsen, zo was het duidelijk voor iedereen. We hebben de mensen van de gelezen blog ook verteld dat ze op onze blog konden zien hoe wij erover dachten.
De short stories zijn ook behandeld aan de hand van title, point of view etc. Het is echter wel zo dat het niet zéér uitgebreid is. We zijn er ook niet achter gekomen waarom ze voor juist die short stories gekozen hebben en of zij ons deze aanbevelen.
Bij de gedichten is het allemaal zeer kort en niet erg uitgebreid. Dit is natuurlijk geen probleem als het allemaal meteen duidelijk is. Maar soms zou de lezer wel wat meer over het gelezen gedicht te weten willen komen, in ieder geval dat is onze mening. Wie heeft het gedicht geschreven, welke kunstgrepen worden er toegepast? Is het een sonnet of juist niet? Welke vorm heeft het gedicht? Worden er juist gevoelens beschreven of is het juist een verhaaltje? Het zou daarom een suggestie zijn voor Thomas en Jos om dit weblog nog wat up te daten, maar waarschijnlijk zal dit nog gaan gebeuren, want op het moment dat wij deze blog hebben gelezen kon het goed zijn dat hij nog niet helemaal af was. Daarentegen ziet hij er goed verzorgd uit en is het zeer duidelijk. Het is een zeer praktisch blog, je kunt aan de hand van dit blog (in combinatie met een mondelinge toelichting van een van de twee jongens), een goed beeld krijgen van de gelezen short stories en gedichten.
** Wij hebben de recensies op onze eigen site geplaatst, omdat het niet overzichtelijk was om bij elk gedicht aan te geven bij reacties, wat er goed en fout aan was. Want meestal ging het over het algemeen. Als er bij een gedicht namelijk een foutje was gemaakt of juist goede dingen waren, kwamen deze dingen ook weer voor bij andere gedichten of short stories. Wij hebben er daarom voor gekozen om de recensie op onze eigen weblog te plaatsen, zo was het duidelijk voor iedereen. We hebben de mensen van de gelezen blog ook verteld dat ze op onze blog konden zien hoe wij erover dachten.
dinsdag 6 november 2007
Nick Boekverslag 1: Roddy Doyle - The Woman who walked into doors
Ik neem dit boekverslag mee tijdens mijn mondeling. Ik heb dit verslag namelijk niet meer op mijn pc staan.
Nick Boekverslag 2: Magnus Mills - The restraint of beasts
Ik neem dit boekverslag mee tijdens mijn mondeling. Ik heb dit boekverslag namelijk niet meer op de pc staan.
Nick Boekverslag 3 : Raymond Chandler - The Big Sleep
1 Beschrijvingsopdracht.
1.1 Complete titelbeschrijving.
Raymond Chandler, The Big Sleep, Londen: Hamilton, 1939 (eerste druk)
1.2 Korte motivatie boekkeuze.
Ik heb voor dit boek gekozen omdat de kaft mij wel aansprak. Ik ging gewoon naar de bieb om een boek voor het vak Engels uit te kiezen en dit boek sprak mij aan. Voor in het boek stond een korte beschrijving waar het boek over zou gaan. Het was een detective en er zouden veel spannende gebeurtenissen plaats vinden. Het is dus niet zo dat ik het boek mij is aangeraden, het kwam gewoon op mijn pad.
1.3 Samenvatting van de inhoud.
Mr Marlowe komt in een groot landhuis (voor zijn werk) en komt daar Mrs Regan tegen. De butler begeleidt hem naar Mr Sternwood, een rijke generaal. Ze praten wat en Sternwood heeft een opdracht voor Marlowe, want hij denkt dat hij opgelicht wordt. Hij vertelde ook dat zijn dochter eerst getrouwd was, maar dat hij die man niet zag zitten en hem een bedrag betaald heeft om bij haar weg te gaan. Later trouwde ze met Mr Regan, maar die blijkt nu opeens spoorloos te zijn verdwenen en Sternwood vond dat zo’n goede jongen. De dochter was nieuwsgierig en wilde weten wat haar vader verteld had over Rusty Regan en of Marlow hem moest gaan zoeken. Hij verliet het huis en ging een boekenwinkel binnen.
Er kwam een man die boekenwinkel binnen en die deed wat geheimzinnig en Marlowe besloot om hem te achtervolgen. De man ging ergens naar binnen en komt even later terug zonder Marlowe ook maar een glimp te geven. Toen ging Marlowe naar een andere boekenwinkel en kwam een vrouw tegen en hij vroeg of ze Bentlur, 1860, 3e editie, met die dubbel gekopieerde regel op bladzijde 116 had. Die bestond dus helemaal niet, zei ze. Hij vroeg of ze Mr Geiger kende en ze zei van niet. Na wat wikken en wegen vertelde ze hoe hij eruit zag. Het was een dikkere man met een glazen oog. Hij verliet de winkel en er stopte een paar auto’s voor Geiger’s juwelier. Marlowe bleef in zijn auto en wachtte totdat Geiger weer terug in zijn auto zou stappen en volgde hem tot bij zijn huis. Geiger ging naar binnen en een paar tellen later stapte er een dame uit haar auto (Mrs Sternwood vond hij uit, dat stond ergens op een briefje in de auto). Later kwam er nog een auto en die man ging naar binnen, Marlowe hoorde een paar schoten en zag de man in de auto weer hard wegrijden. Marlowe ging naar binnen en trof Mrs Sternwood naakt aan en zij lag op de grond. Geiger lag dood op de grond met een fototoestel in zijn hand. De geheugenkaart zat niet meer in het toestel en was dus weg. Mrs Sternwood leefde nog en nadat hij ’t huis goed geïnspecteerd had bracht hij haar, in haar eigen auto naar ’t landgoed. Daarna liep hij door de regen terug naar zijn eigen auto en bekeek ’t huis van Geiger nog een keer, maar dit maal was Geiger verdwenen. Hij ging in zijn auto terug naar huis en sliep. De volgende ochtend belde Ohls op, dat er bij lido een auto met een persoon uit ’t water was gevist. Ze gingen er samen heen. De man die in de auto zat was Owen Taylor, Sternwood’s Chauffeur(hij vond Mrs Regan leuk en vond het dus niet kunnen wat Geiger met haar deed), met de auto van de Regans. Het kon ook zelfmoord zijn. Toen ’t een beetje duidelijk was besloten ze terug te gaan. Marlowe ging naar Geiger’s juwelier en dezelfde vrouw als eerst stond achter de toonbank. Ze deed een beetje vreemd (wist ze van Geiger?) en Marlowe zei dat hij Geiger wilde spreken, maar ze zei dat hij het land uit was. De man die toen binnenkwam achter volgde hij met een taxi en ’t was Joe Brody, die gast had geld gekregen om niet te trouwen met Mrs Sternwood. Hierna ging hij naar zijn eigen kantoor en sprak met Mrs Regan (de zus) en ze liet een naaktfoto van haar zusje zien en zei dat ze gechanteerd werd en geld moest betalen anders zou haar zusje de bak indraaien. Volgende dag ging Marlowe langs Geiger’s huis en kwam Mrs Sternwood tegen, ze wilde naar binnen maar dat ging niet. Marlowe nam haar mee naar binnen en ze praatten wat. Ook over de vorige nacht. Zij vertelde dat Brody Geiger, had dood geschoten. Ze wist ook dat Marlowe detective was en voor haar vader werkte. Toen besloten ze dat ze niemand moest vertellen dat ze hier gister of vandaag waren geweest. Ze wilden gaan maar hoorden opeens een auto en een man belde aan. Eddie Mars, Geiger was zijn huurder. Hij vond ’t vreemd dat Marlowe en Mrs Sternwood in ’t huis waren en dat Geiger er niet was. Hij inspecteerde het huis en vond bloedsporen. Hij praatte wat met Marlowe maar werd daar ook niets wijzer van. Zijn bewapende vriendjes die hij mee had genomen fouilleerde Marlowe maar vonden geen pistool en Mars zette een geweer tegen zijn borstkast voor de waarheid. Marlowe en Mrs Sternwood kwamen er ongeschonden uit en hij stapte in zijn auto en werd niet achtervolgd. De volgende dag ging hij op bezoek bij Brody. Hij viel meteen met de deur in huis door te vragen of hij Geiger kende, maar hij ontkende. Hij pakte zijn geweer en ging in een kamertje verder praten. De vriendin kwam er ook bij, Marlowe zei dat Joe de ‘books’ van Geiger had gestolen om die later weer te verhuren. Toen die nacht is hij naar ’t huis gegaan, maar Geiger was niet alleen. Hij jatte de foto’s, schoot Geiger dood en kwam terug om het dode lichaam te verbergen. Joe was woedend op Mrs Sternwood. Later daarna zou hij ook nog de zus gechanteerd hebben via de telefoon. Toen kwam Carmen Sternwood met een pistool binnen, ze wilde haar foto’s en die kreeg ze dan ook. Marlowe stuurde Carmen weg en sprak met Joe en schetste de situatie. Owen Taylor, die Geiger dan neer zou hebben geschoten, zou de geheugenkaart zijn vergeten mee te pakken en toen is Joe Brody terug gegaan.
Toen ging de voordeur open en iemand schoot zo Joe neer. Marlowe ging achter ’t joch aan en dwong hem om in de auto plaats te nemen en weg te rijden. De jongen bleek Carol Lundgren te zijn, maar hij had waarschijnlijk wel de verkeerde te pakken. Ze gingen naar Geiger’s huis en Carol was een huisgenoot van Geiger. Ze vochten daar wat en Marlowe sloeg Carol in de boeien. Toen belde hij Ohls, politie, en gingen ze samen naar Cronjager en Mr Wilde, hoofd-politie van die streek. Carol werd bewaakt in de auto. Ze speculeerde over enkele situaties. Marlowe vertelde ook dat hij privé-detective was en dus niet alles kon zeggen, dat was volgend Cronjager ook weer verdacht. Rusty Regan, die spoorloos was, werd misschien wel achtergehouden door Sternwood.
Captain Gregory van de Missing Person Bureau ging wat met Marlowe praten over Regan. Ze zeiden dat Regan en de vrouw van Mars wel terecht zouden komen want die 15.000 euro die ze bij hadden zou zo een keer op zijn en dan hoorde ze vanzelf wel wat van hun. Toen belde Norris, de butler van de familie Sternwood, op. Hij zei dat de zaak Sternwood bij deze afgesloten diende te worden.
Marlowe kon toch niet begrijpen waarom Regan wegloopt van een mooie vrouw met een rijke familie, en vertrekt met een vrouw van een afperser Eddie Mars. Hij ging naar Eddie en had een zeer vreemd gesprek. Ook praatten ze over Mrs Regan die daar vaak ging gokken en geld kreeg van Mars, maar meestal was hij de ‘loser’. Toen hij weg ging zat Vivian Regan aan de roulette tafel en won veel geld. Ze gingen naar buiten en Marlowe ging erachteraan. Een paar mannetjes met geweren probeerde haar in de mist haar geld af te pakken. Maar Marlowe pakte ze aan en ze vertrokken. Hij ging met Vivian naar een tent met zelf gekochte sterke drank. Marlowe wilde weten wat Eddie van Vivian moest. Toen ze in de auto zaten werd ’t wat intiem en begonnen ze te zoenen. Marlowe vond het geen goed idee, want hij werkte voor haar vader. Zij werd boos en vertrok boos naar huis. Toen hij thuis kwam lag opeens Carmen Sternwood naakt in zijn eigen bed en wilde met hem ‘spelen’. Marlowe dwong haar te vertrekken en na veel gedoe vertrok ze uiteindelijk.
De volgende dag zag hij weer de auto die hem al een paar dagen achtervolgde. Harry Jones was ’t en hij kon tegen betaling wel wat informatie kwijt. Hij was een soort vriend van Joe. Hij vertelde dat Agnes, de vriendin van Joe, Eddie Mars niet zo ver hiervandaan had gezien. Toen hij Mars noemde werd hij wel bleek. Ene Canino moest iets over Regan weten en Joe had dat weer geweten, het was allemaal zeer onduidelijk. De volgende dag zou Marlowe nog een gesprek hebben met Harry maar toen hij op dat kantoor aan kwam hoorde hij nog een stem. De stem bleek van Canino. Het gesprek verliep niet goed en Canino wilde weten waar Agnes uit hing. Toen hij dat wist gaf Canino Harry iets in zijn drinken waarna hij zou overlijden. Marlowe ging meteen Agnes bellen op ’t nummer dat Harry net gezegd had, maar dat bleek helemaal niet van Agnes te zijn. Toen ging de bel en stond Agnes opeens voor de deur, ze vertelde dat ze wist waar Mrs Mars was en vertelde dit. Marlowe ging naar ’t afgelegen huis en trof daar Canino en vrienden aan. Ze takelde hem toe en bonden hem vast. Marlowe kwam bij en tegenover hem zal Mrs Mars. Zij bevrijdde hem en kuste hem, maar wilde zelf niet vertrekken. Marlowe schuilde achter een boom toen Canino terug kwam en Canino was woest op Mrs Mars. Canino ontdekte Marlowe en Marlowe moest Canino wel doodschieten. Na dit bracht hij Mrs Mars naar Mr Wilde.
Daarna had hij een gesprekje met General Sternwood die op sterven lag. Hij vertelde hem dat hij zijn werk niet goed had afgerond en zich meer met andere zaakjes zoals Rusty Regan bezig had gehouden. Marlowe erkende zijn fouten, maar toch wilde de generaal wel graag weten of Rusty ’t goed had, hij hoefde niet te weten waar en met wie, alleen of het goed ging. Hij vertrok en zag Carmen alleen in de tuin zitten. Hij had nog een pistool van haar en bracht dat terug. Ze wilde dat Marlowe haar leerde hoe ze moest schieten en besloten ergens achteraf te gaan staan. Ze waren op de plaats en Marlowe had ’t pistool al geladen met vijf kogels. Hij gaf haar ’t pistool en zette een kan neer waar ze op kon schieten, maar toen richtte ze het geweer op Marlowe en vuurde vier kogels af. Marlowe had dit al voorzien en had er dus neppe kogels in gedaan. Carmen kreeg een soort aanval en hij bracht haar naar Vivian. Vivian vertelde het hele verhaal en ze zei dat Carmen Rusty op dezelfde manier had doodgeschoten en ze hem samen hadden verstopt in een Olievat. En dat ze had gehoopt dat Carmen er wel weer overheen zou komen en alles zou vergeten, want dat was soms het geval bij zo’n epilepsie-aanval. Marlowe was boos en zei dat Vivian, Carmen meteen naar een tehuis moest sturen en als ze dat niet snel deed hij naar de politie zou stappen. Hij had wel moeite met het idee dat Rusty al die tijd in zo’n olievat heeft gelegen, waarin ze hem hadden opgeborgen, maar wat maakt het eigenlijk uit waar je ligt als je dood bent. Dood is dood en je beseft dat toch niet meer. Rusty was dus al lang bezig met zijn ‘big sleep’ en misschien was dat binnenkort ook wel zo voor General Sternwood. Hij ging wat drinken in een bar en hij moest steeds denken aan Mrs Mars, maar hij zou haar nooit meer zien.
The big sleep à Verwijst naar de slaap die je houdt als je dood bent.
Geiger chanteerde General Sternwood.
2 Verdiepingsopdracht.
Beste Marlowe,
Ik heb de opdracht gekregen om u een brief te schrijven naar aanleiding van uw handelen in het boek genaamd ‘The Big Sleep’ geschreven door Raymond Chandler. Ik zou het met u dan ook over verschillende dingen willen hebben.
Ten eerste heb ik bewondering voor uw inzet. Bij een tegenslag blijft u in het feit geloven dat er voor alles een oplossing moet zijn. Als het spoor naar de dader dood loopt, dan geeft u niet op en gaat u er helemaal voor. Maar vindt u dat wereldje waar de schandalen zich allemaal afspelen, niet een beetje een plek waar u niet thuis hoort. Om gaan met criminelen lijkt me nou niet het leukste wat er is. Kunt u niet beter thuis gaan genieten van het leven, met een vrouw en kinderen in plaats van dat u ergens een dametje tegenkomt waar u dan even mee ‘speelt’ en that’s it.
Daarnaast is het wel opvallend dat u alle situaties vooraf al voorspeld had. Heeft u een gave of iets dergelijks? Want een normaal mens kan natuurlijk niet verwachten dat de dochter van Sternwood schietles wil krijgen en dan opeens besluit om u af te knallen. Als u die gave heeft zou ik er iets mee gaan doen, het is wel typisch Engels/Amerikaans dat de slechterik het altijd aflegt tegen de ‘good-guy’. Het zou voor u natuurlijk ook niet zo leuk zijn als dit een keertje andersom zou zijn.
Maar bent u eigenlijk wel de ‘good-guy’, want u doet ook dingen die niet door de beugel kunnen. U snuffelt rond in zaakjes die de politie beter zelf aan kan handelen. U kent criminelen en u doet er niets tegen. U vermoord mensen. Zou u niet beter samen kunnen werken bij de politie en zo alle criminelen op kunnen pakken? Natuurlijk doet u dingen samen met de politie, maar u vertrouwt de politie niet en de politie vertrouwt u niet. De politie en u zouden toch veel sterker staan als alle krachten gebundeld zouden worden! Maar ik denk dat u het veel te leuk en spannend vindt om zo te werk te gaan, en dat kan ik heel goed begrijpen. Natuurlijk bent u ook een privé-detective en geen politieman, dat hoort u mij ook niet zeggen. Maar als u mee wilt werken aan een betere omgeving, met minder criminelen, zou samenwerking met de politie toch een optie zijn? U zou hier nog eens over na kunnen denken en denk eraan: twee vijven maakt samen ook een tien.
Groeten Nick Driessen
3 Evaluatie.
3.1 Eindoordeel over het boek.
Mijn eindoordeel over dit boek is zeker wel positief. Het verhaal is spannend en blijft je ook boeien, omdat er veel verschillende gebeurtenissen plaatsvinden. Tegelijkertijd maken deze gebeurtenissen het boek ook iets moeilijker te begrijpen. Er komen heel wat personages in voor die je allemaal uit elkaar moet houden. Dat is wel een groot minpunt van dit boek, er gebeurt zoveel, maar je moet alles onthouden omdat alles met alles samenhangt.
Het boek is op sommige punten zeer realistisch, want er worden zeker moorden gepleegd en er zijn ook privé-detectives in de tegenwoordige maatschappij. Maar het valt me wel op dat in dit boek alles precies op het spoor van de detective komt. Het zou natuurlijk kunnen zijn dat het een uitzonderlijk goede detective is, maar daar geloof ik niet zo in. Het is natuurlijk zo dat in het boek het gewoon allemaal wat makkelijker gaat dan in de werkelijkheid.
Het boek is naar mijn mening ook meeslepend, omdat je na elke gebeurtenis verder wil lezen, je kunt je goed inleven in het boek en dat vind ik altijd zeer belangrijk.
Het boek is niet echt vernieuwend te noemen, want er zijn redelijk veel detectiveromans te vinden in de bibliotheek. Maar dat doet niets af aan dit boek, want het is gewoon een zeer goed geschreven stuk.
3.2 Oordeel over het uitvoeren van de verdiepingsopdracht.
Het uitvoeren van de verdiepingsopdracht was in mijn ogen niet zo’n lastige klus. De opdracht is zeker van belang, omdat je dan beter en dieper over je boek na gaat denken. Je komt zo achter dingen, waar je tijdens het lezen niet aan zou hebben gedacht. Er gaat altijd wel wat tijd in zitten en dat moet je dan maar accepteren, want je móét er ook je tijd voor nemen anders kom je er gewoon niet uit. Het is wel zo dat je, nu ik in de zesde zit, deze verdiepingsopdrachten wel een beetje gehad hebt. Bij elk boekverslag dat we gemaakt hebben, en dat zijn er nog al een paar, is de verdiepingsopdracht bijna hetzelfde. Bij dit boekverslag was het daarom wel eens een keertje leuk dat we een brief aan de hoofdpersoon moesten schrijven.
3.3 Moeilijkheden verdiepingsopdracht.
Ik ben geen moeilijkheden tijdens mijn verdiepingsopdracht tegen gekomen. Zoals ik al heb beschreven, hebben we zo’n soort verdiepingsopdrachten al wat vaker uitgevoerd. Het was deze keer in briefvorm, wat het wel wat interessanter maakte. De beschrijvingen op het blaadje waren allemaal zeer duidelijk, dus er zijn ook geen onduidelijkheden opgetreden. Alles is eigenlijk vlekkeloos verlopen.
1.1 Complete titelbeschrijving.
Raymond Chandler, The Big Sleep, Londen: Hamilton, 1939 (eerste druk)
1.2 Korte motivatie boekkeuze.
Ik heb voor dit boek gekozen omdat de kaft mij wel aansprak. Ik ging gewoon naar de bieb om een boek voor het vak Engels uit te kiezen en dit boek sprak mij aan. Voor in het boek stond een korte beschrijving waar het boek over zou gaan. Het was een detective en er zouden veel spannende gebeurtenissen plaats vinden. Het is dus niet zo dat ik het boek mij is aangeraden, het kwam gewoon op mijn pad.
1.3 Samenvatting van de inhoud.
Mr Marlowe komt in een groot landhuis (voor zijn werk) en komt daar Mrs Regan tegen. De butler begeleidt hem naar Mr Sternwood, een rijke generaal. Ze praten wat en Sternwood heeft een opdracht voor Marlowe, want hij denkt dat hij opgelicht wordt. Hij vertelde ook dat zijn dochter eerst getrouwd was, maar dat hij die man niet zag zitten en hem een bedrag betaald heeft om bij haar weg te gaan. Later trouwde ze met Mr Regan, maar die blijkt nu opeens spoorloos te zijn verdwenen en Sternwood vond dat zo’n goede jongen. De dochter was nieuwsgierig en wilde weten wat haar vader verteld had over Rusty Regan en of Marlow hem moest gaan zoeken. Hij verliet het huis en ging een boekenwinkel binnen.
Er kwam een man die boekenwinkel binnen en die deed wat geheimzinnig en Marlowe besloot om hem te achtervolgen. De man ging ergens naar binnen en komt even later terug zonder Marlowe ook maar een glimp te geven. Toen ging Marlowe naar een andere boekenwinkel en kwam een vrouw tegen en hij vroeg of ze Bentlur, 1860, 3e editie, met die dubbel gekopieerde regel op bladzijde 116 had. Die bestond dus helemaal niet, zei ze. Hij vroeg of ze Mr Geiger kende en ze zei van niet. Na wat wikken en wegen vertelde ze hoe hij eruit zag. Het was een dikkere man met een glazen oog. Hij verliet de winkel en er stopte een paar auto’s voor Geiger’s juwelier. Marlowe bleef in zijn auto en wachtte totdat Geiger weer terug in zijn auto zou stappen en volgde hem tot bij zijn huis. Geiger ging naar binnen en een paar tellen later stapte er een dame uit haar auto (Mrs Sternwood vond hij uit, dat stond ergens op een briefje in de auto). Later kwam er nog een auto en die man ging naar binnen, Marlowe hoorde een paar schoten en zag de man in de auto weer hard wegrijden. Marlowe ging naar binnen en trof Mrs Sternwood naakt aan en zij lag op de grond. Geiger lag dood op de grond met een fototoestel in zijn hand. De geheugenkaart zat niet meer in het toestel en was dus weg. Mrs Sternwood leefde nog en nadat hij ’t huis goed geïnspecteerd had bracht hij haar, in haar eigen auto naar ’t landgoed. Daarna liep hij door de regen terug naar zijn eigen auto en bekeek ’t huis van Geiger nog een keer, maar dit maal was Geiger verdwenen. Hij ging in zijn auto terug naar huis en sliep. De volgende ochtend belde Ohls op, dat er bij lido een auto met een persoon uit ’t water was gevist. Ze gingen er samen heen. De man die in de auto zat was Owen Taylor, Sternwood’s Chauffeur(hij vond Mrs Regan leuk en vond het dus niet kunnen wat Geiger met haar deed), met de auto van de Regans. Het kon ook zelfmoord zijn. Toen ’t een beetje duidelijk was besloten ze terug te gaan. Marlowe ging naar Geiger’s juwelier en dezelfde vrouw als eerst stond achter de toonbank. Ze deed een beetje vreemd (wist ze van Geiger?) en Marlowe zei dat hij Geiger wilde spreken, maar ze zei dat hij het land uit was. De man die toen binnenkwam achter volgde hij met een taxi en ’t was Joe Brody, die gast had geld gekregen om niet te trouwen met Mrs Sternwood. Hierna ging hij naar zijn eigen kantoor en sprak met Mrs Regan (de zus) en ze liet een naaktfoto van haar zusje zien en zei dat ze gechanteerd werd en geld moest betalen anders zou haar zusje de bak indraaien. Volgende dag ging Marlowe langs Geiger’s huis en kwam Mrs Sternwood tegen, ze wilde naar binnen maar dat ging niet. Marlowe nam haar mee naar binnen en ze praatten wat. Ook over de vorige nacht. Zij vertelde dat Brody Geiger, had dood geschoten. Ze wist ook dat Marlowe detective was en voor haar vader werkte. Toen besloten ze dat ze niemand moest vertellen dat ze hier gister of vandaag waren geweest. Ze wilden gaan maar hoorden opeens een auto en een man belde aan. Eddie Mars, Geiger was zijn huurder. Hij vond ’t vreemd dat Marlowe en Mrs Sternwood in ’t huis waren en dat Geiger er niet was. Hij inspecteerde het huis en vond bloedsporen. Hij praatte wat met Marlowe maar werd daar ook niets wijzer van. Zijn bewapende vriendjes die hij mee had genomen fouilleerde Marlowe maar vonden geen pistool en Mars zette een geweer tegen zijn borstkast voor de waarheid. Marlowe en Mrs Sternwood kwamen er ongeschonden uit en hij stapte in zijn auto en werd niet achtervolgd. De volgende dag ging hij op bezoek bij Brody. Hij viel meteen met de deur in huis door te vragen of hij Geiger kende, maar hij ontkende. Hij pakte zijn geweer en ging in een kamertje verder praten. De vriendin kwam er ook bij, Marlowe zei dat Joe de ‘books’ van Geiger had gestolen om die later weer te verhuren. Toen die nacht is hij naar ’t huis gegaan, maar Geiger was niet alleen. Hij jatte de foto’s, schoot Geiger dood en kwam terug om het dode lichaam te verbergen. Joe was woedend op Mrs Sternwood. Later daarna zou hij ook nog de zus gechanteerd hebben via de telefoon. Toen kwam Carmen Sternwood met een pistool binnen, ze wilde haar foto’s en die kreeg ze dan ook. Marlowe stuurde Carmen weg en sprak met Joe en schetste de situatie. Owen Taylor, die Geiger dan neer zou hebben geschoten, zou de geheugenkaart zijn vergeten mee te pakken en toen is Joe Brody terug gegaan.
Toen ging de voordeur open en iemand schoot zo Joe neer. Marlowe ging achter ’t joch aan en dwong hem om in de auto plaats te nemen en weg te rijden. De jongen bleek Carol Lundgren te zijn, maar hij had waarschijnlijk wel de verkeerde te pakken. Ze gingen naar Geiger’s huis en Carol was een huisgenoot van Geiger. Ze vochten daar wat en Marlowe sloeg Carol in de boeien. Toen belde hij Ohls, politie, en gingen ze samen naar Cronjager en Mr Wilde, hoofd-politie van die streek. Carol werd bewaakt in de auto. Ze speculeerde over enkele situaties. Marlowe vertelde ook dat hij privé-detective was en dus niet alles kon zeggen, dat was volgend Cronjager ook weer verdacht. Rusty Regan, die spoorloos was, werd misschien wel achtergehouden door Sternwood.
Captain Gregory van de Missing Person Bureau ging wat met Marlowe praten over Regan. Ze zeiden dat Regan en de vrouw van Mars wel terecht zouden komen want die 15.000 euro die ze bij hadden zou zo een keer op zijn en dan hoorde ze vanzelf wel wat van hun. Toen belde Norris, de butler van de familie Sternwood, op. Hij zei dat de zaak Sternwood bij deze afgesloten diende te worden.
Marlowe kon toch niet begrijpen waarom Regan wegloopt van een mooie vrouw met een rijke familie, en vertrekt met een vrouw van een afperser Eddie Mars. Hij ging naar Eddie en had een zeer vreemd gesprek. Ook praatten ze over Mrs Regan die daar vaak ging gokken en geld kreeg van Mars, maar meestal was hij de ‘loser’. Toen hij weg ging zat Vivian Regan aan de roulette tafel en won veel geld. Ze gingen naar buiten en Marlowe ging erachteraan. Een paar mannetjes met geweren probeerde haar in de mist haar geld af te pakken. Maar Marlowe pakte ze aan en ze vertrokken. Hij ging met Vivian naar een tent met zelf gekochte sterke drank. Marlowe wilde weten wat Eddie van Vivian moest. Toen ze in de auto zaten werd ’t wat intiem en begonnen ze te zoenen. Marlowe vond het geen goed idee, want hij werkte voor haar vader. Zij werd boos en vertrok boos naar huis. Toen hij thuis kwam lag opeens Carmen Sternwood naakt in zijn eigen bed en wilde met hem ‘spelen’. Marlowe dwong haar te vertrekken en na veel gedoe vertrok ze uiteindelijk.
De volgende dag zag hij weer de auto die hem al een paar dagen achtervolgde. Harry Jones was ’t en hij kon tegen betaling wel wat informatie kwijt. Hij was een soort vriend van Joe. Hij vertelde dat Agnes, de vriendin van Joe, Eddie Mars niet zo ver hiervandaan had gezien. Toen hij Mars noemde werd hij wel bleek. Ene Canino moest iets over Regan weten en Joe had dat weer geweten, het was allemaal zeer onduidelijk. De volgende dag zou Marlowe nog een gesprek hebben met Harry maar toen hij op dat kantoor aan kwam hoorde hij nog een stem. De stem bleek van Canino. Het gesprek verliep niet goed en Canino wilde weten waar Agnes uit hing. Toen hij dat wist gaf Canino Harry iets in zijn drinken waarna hij zou overlijden. Marlowe ging meteen Agnes bellen op ’t nummer dat Harry net gezegd had, maar dat bleek helemaal niet van Agnes te zijn. Toen ging de bel en stond Agnes opeens voor de deur, ze vertelde dat ze wist waar Mrs Mars was en vertelde dit. Marlowe ging naar ’t afgelegen huis en trof daar Canino en vrienden aan. Ze takelde hem toe en bonden hem vast. Marlowe kwam bij en tegenover hem zal Mrs Mars. Zij bevrijdde hem en kuste hem, maar wilde zelf niet vertrekken. Marlowe schuilde achter een boom toen Canino terug kwam en Canino was woest op Mrs Mars. Canino ontdekte Marlowe en Marlowe moest Canino wel doodschieten. Na dit bracht hij Mrs Mars naar Mr Wilde.
Daarna had hij een gesprekje met General Sternwood die op sterven lag. Hij vertelde hem dat hij zijn werk niet goed had afgerond en zich meer met andere zaakjes zoals Rusty Regan bezig had gehouden. Marlowe erkende zijn fouten, maar toch wilde de generaal wel graag weten of Rusty ’t goed had, hij hoefde niet te weten waar en met wie, alleen of het goed ging. Hij vertrok en zag Carmen alleen in de tuin zitten. Hij had nog een pistool van haar en bracht dat terug. Ze wilde dat Marlowe haar leerde hoe ze moest schieten en besloten ergens achteraf te gaan staan. Ze waren op de plaats en Marlowe had ’t pistool al geladen met vijf kogels. Hij gaf haar ’t pistool en zette een kan neer waar ze op kon schieten, maar toen richtte ze het geweer op Marlowe en vuurde vier kogels af. Marlowe had dit al voorzien en had er dus neppe kogels in gedaan. Carmen kreeg een soort aanval en hij bracht haar naar Vivian. Vivian vertelde het hele verhaal en ze zei dat Carmen Rusty op dezelfde manier had doodgeschoten en ze hem samen hadden verstopt in een Olievat. En dat ze had gehoopt dat Carmen er wel weer overheen zou komen en alles zou vergeten, want dat was soms het geval bij zo’n epilepsie-aanval. Marlowe was boos en zei dat Vivian, Carmen meteen naar een tehuis moest sturen en als ze dat niet snel deed hij naar de politie zou stappen. Hij had wel moeite met het idee dat Rusty al die tijd in zo’n olievat heeft gelegen, waarin ze hem hadden opgeborgen, maar wat maakt het eigenlijk uit waar je ligt als je dood bent. Dood is dood en je beseft dat toch niet meer. Rusty was dus al lang bezig met zijn ‘big sleep’ en misschien was dat binnenkort ook wel zo voor General Sternwood. Hij ging wat drinken in een bar en hij moest steeds denken aan Mrs Mars, maar hij zou haar nooit meer zien.
The big sleep à Verwijst naar de slaap die je houdt als je dood bent.
Geiger chanteerde General Sternwood.
2 Verdiepingsopdracht.
Beste Marlowe,
Ik heb de opdracht gekregen om u een brief te schrijven naar aanleiding van uw handelen in het boek genaamd ‘The Big Sleep’ geschreven door Raymond Chandler. Ik zou het met u dan ook over verschillende dingen willen hebben.
Ten eerste heb ik bewondering voor uw inzet. Bij een tegenslag blijft u in het feit geloven dat er voor alles een oplossing moet zijn. Als het spoor naar de dader dood loopt, dan geeft u niet op en gaat u er helemaal voor. Maar vindt u dat wereldje waar de schandalen zich allemaal afspelen, niet een beetje een plek waar u niet thuis hoort. Om gaan met criminelen lijkt me nou niet het leukste wat er is. Kunt u niet beter thuis gaan genieten van het leven, met een vrouw en kinderen in plaats van dat u ergens een dametje tegenkomt waar u dan even mee ‘speelt’ en that’s it.
Daarnaast is het wel opvallend dat u alle situaties vooraf al voorspeld had. Heeft u een gave of iets dergelijks? Want een normaal mens kan natuurlijk niet verwachten dat de dochter van Sternwood schietles wil krijgen en dan opeens besluit om u af te knallen. Als u die gave heeft zou ik er iets mee gaan doen, het is wel typisch Engels/Amerikaans dat de slechterik het altijd aflegt tegen de ‘good-guy’. Het zou voor u natuurlijk ook niet zo leuk zijn als dit een keertje andersom zou zijn.
Maar bent u eigenlijk wel de ‘good-guy’, want u doet ook dingen die niet door de beugel kunnen. U snuffelt rond in zaakjes die de politie beter zelf aan kan handelen. U kent criminelen en u doet er niets tegen. U vermoord mensen. Zou u niet beter samen kunnen werken bij de politie en zo alle criminelen op kunnen pakken? Natuurlijk doet u dingen samen met de politie, maar u vertrouwt de politie niet en de politie vertrouwt u niet. De politie en u zouden toch veel sterker staan als alle krachten gebundeld zouden worden! Maar ik denk dat u het veel te leuk en spannend vindt om zo te werk te gaan, en dat kan ik heel goed begrijpen. Natuurlijk bent u ook een privé-detective en geen politieman, dat hoort u mij ook niet zeggen. Maar als u mee wilt werken aan een betere omgeving, met minder criminelen, zou samenwerking met de politie toch een optie zijn? U zou hier nog eens over na kunnen denken en denk eraan: twee vijven maakt samen ook een tien.
Groeten Nick Driessen
3 Evaluatie.
3.1 Eindoordeel over het boek.
Mijn eindoordeel over dit boek is zeker wel positief. Het verhaal is spannend en blijft je ook boeien, omdat er veel verschillende gebeurtenissen plaatsvinden. Tegelijkertijd maken deze gebeurtenissen het boek ook iets moeilijker te begrijpen. Er komen heel wat personages in voor die je allemaal uit elkaar moet houden. Dat is wel een groot minpunt van dit boek, er gebeurt zoveel, maar je moet alles onthouden omdat alles met alles samenhangt.
Het boek is op sommige punten zeer realistisch, want er worden zeker moorden gepleegd en er zijn ook privé-detectives in de tegenwoordige maatschappij. Maar het valt me wel op dat in dit boek alles precies op het spoor van de detective komt. Het zou natuurlijk kunnen zijn dat het een uitzonderlijk goede detective is, maar daar geloof ik niet zo in. Het is natuurlijk zo dat in het boek het gewoon allemaal wat makkelijker gaat dan in de werkelijkheid.
Het boek is naar mijn mening ook meeslepend, omdat je na elke gebeurtenis verder wil lezen, je kunt je goed inleven in het boek en dat vind ik altijd zeer belangrijk.
Het boek is niet echt vernieuwend te noemen, want er zijn redelijk veel detectiveromans te vinden in de bibliotheek. Maar dat doet niets af aan dit boek, want het is gewoon een zeer goed geschreven stuk.
3.2 Oordeel over het uitvoeren van de verdiepingsopdracht.
Het uitvoeren van de verdiepingsopdracht was in mijn ogen niet zo’n lastige klus. De opdracht is zeker van belang, omdat je dan beter en dieper over je boek na gaat denken. Je komt zo achter dingen, waar je tijdens het lezen niet aan zou hebben gedacht. Er gaat altijd wel wat tijd in zitten en dat moet je dan maar accepteren, want je móét er ook je tijd voor nemen anders kom je er gewoon niet uit. Het is wel zo dat je, nu ik in de zesde zit, deze verdiepingsopdrachten wel een beetje gehad hebt. Bij elk boekverslag dat we gemaakt hebben, en dat zijn er nog al een paar, is de verdiepingsopdracht bijna hetzelfde. Bij dit boekverslag was het daarom wel eens een keertje leuk dat we een brief aan de hoofdpersoon moesten schrijven.
3.3 Moeilijkheden verdiepingsopdracht.
Ik ben geen moeilijkheden tijdens mijn verdiepingsopdracht tegen gekomen. Zoals ik al heb beschreven, hebben we zo’n soort verdiepingsopdrachten al wat vaker uitgevoerd. Het was deze keer in briefvorm, wat het wel wat interessanter maakte. De beschrijvingen op het blaadje waren allemaal zeer duidelijk, dus er zijn ook geen onduidelijkheden opgetreden. Alles is eigenlijk vlekkeloos verlopen.
maandag 5 november 2007
Website Roald Dahl
Wilt u meer weten over deze geweldige, kleurrijke en niet te vergeten grappige auteur, neem dan een kijkje op deze website. Hier vind u verschillende werken van Dahl in zijn archief.
http://www.roalddahl.com
Hopelijk neemt u de moeite om de ze man wat beter te leren 'kennen'
vrijdag 2 november 2007
Poetic Prudence
Poetic Prudence
A fixed meter, fixed rhyme sequence
Are important in Sonnet writing- Yes;
Thus, structured poetry is rigid- hence,
How far the thoughts get penned down is a guess!
The chosen form must suit the writer’s needs;
The structure too reflects the poet’s tone;
Both rosaries and necklaces have beads!
A sonnet must not be a sculptured stone!
Yes, content is more important than form;
The words must flow in harmony aright;
A Sonnet’s structure ought to do no harm
To what the poet intended to write.
What poets say must get the preference;
The other things shall act like just a fence!
Dr. John Celes
A fixed meter, fixed rhyme sequence
Are important in Sonnet writing- Yes;
Thus, structured poetry is rigid- hence,
How far the thoughts get penned down is a guess!
The chosen form must suit the writer’s needs;
The structure too reflects the poet’s tone;
Both rosaries and necklaces have beads!
A sonnet must not be a sculptured stone!
Yes, content is more important than form;
The words must flow in harmony aright;
A Sonnet’s structure ought to do no harm
To what the poet intended to write.
What poets say must get the preference;
The other things shall act like just a fence!
Dr. John Celes
donderdag 25 oktober 2007
vrijdag 19 oktober 2007
Philip Larkin - Best Society
Best Society
When I was a child, I thought,
Casually, that solitude
Never needed to be sought.
Something everybody had,
Like nakedness, it lay at hand,
Not specially right or specially wrong,
A plentiful and obvious thing
Not at all hard to understand.
Then, after twenty, it became
At once more difficult to get
And more desired - though all the same
More undesirable; for what
You are alone has, to achieve
The rank of fact, to be expressed
In terms of others, or it's just
A compensating make-believe.
Much better stay in company!
To love you must have someone else,
Giving requires a legatee,
Good neighbours need whole parishfuls
Of folk to do it on - in short,
Our virtues are all social; if,
Deprived of solitude, you chafe,
It's clear you're not the virtuous sort.
Viciously, then, I lock my door.
The gas-fire breathes. The wind outside
Ushers in evening rain. Once more
Uncontradicting solitude
Supports me on its giant palm;
And like a sea-anemone
Or simple snail, there cautiously
Unfolds, emerges, what I am.
Philip Larkin
When I was a child, I thought,
Casually, that solitude
Never needed to be sought.
Something everybody had,
Like nakedness, it lay at hand,
Not specially right or specially wrong,
A plentiful and obvious thing
Not at all hard to understand.
Then, after twenty, it became
At once more difficult to get
And more desired - though all the same
More undesirable; for what
You are alone has, to achieve
The rank of fact, to be expressed
In terms of others, or it's just
A compensating make-believe.
Much better stay in company!
To love you must have someone else,
Giving requires a legatee,
Good neighbours need whole parishfuls
Of folk to do it on - in short,
Our virtues are all social; if,
Deprived of solitude, you chafe,
It's clear you're not the virtuous sort.
Viciously, then, I lock my door.
The gas-fire breathes. The wind outside
Ushers in evening rain. Once more
Uncontradicting solitude
Supports me on its giant palm;
And like a sea-anemone
Or simple snail, there cautiously
Unfolds, emerges, what I am.
Philip Larkin
Roald Dahl - The Pig
The Pig
In England once there lived a big
And wonderfully clever pig.
To everybody it was plain
That Piggy had a massive brain.
He worked out sums inside his head,
There was no book he hadn't read.
He knew what made an airplane fly,
He knew how engines worked and why.
He knew all this, but in the end
One question drove him round the bend:
He simply couldn't puzzle out
What LIFE was really all about.
What was the reason for his birth?
Why was he placed upon this earth?
His giant brain went round and round.
Alas, no answer could be found.
Till suddenly one wondrous night.
All in a flash he saw the light.
He jumped up like a ballet dancer
And yelled, "By gum, I've got the answer!"
"They want my bacon slice by slice
"To sell at a tremendous price!
"They want my tender juicy chops
"To put in all the butcher's shops!
"They want my pork to make a roast
"And that's the part'll cost the most!
"They want my sausages in strings!
"They even want my chitterlings!
"The butcher's shop! The carving knife!
"That is the reason for my life!"
Such thoughts as these are not designed
To give a pig great piece of mind.
Next morning, in comes Farmer Bland,
A pail of pigswill in his hand,
And piggy with a mighty roar,
Bashes the farmer to the floor…
Now comes the rather grizzly bit
So let's not make too much of it,
Except that you must understand
That Piggy did eat Farmer Bland,
He ate him up from head to toe,
Chewing the pieces nice and slow.
It took an hour to reach the feet,
Because there was so much to eat,
And when he finished, Pig, of course,
Felt absolutely no remorse.
Slowly he scratched his brainy head
And with a little smile he said,
"I had a fairly powerful hunch
"That he might have me for his lunch.
"And so, because I feared the worst,
"I thought I'd better eat him first."
Roald Dahl
William Wordsworth - A Whirl-Blast from behind the hill
"A Whirl-Blast from Behind the Hill"
A Whirl-Blast from behind the hill
Rushed o'er the wood with startling sound;
Then--all at once the air was still,
And showers of hailstones pattered round.
Where leafless oaks towered high above,
I sat within an undergrove
Of tallest hollies, tall and green;
A fairer bower was never seen.
From year to year the spacious floor
With withered leaves is covered o'er,
And all the year the bower is green.
But see! where'er the hailstones drop
The withered leaves all skip and hop;
There's not a breeze--no breath of air--
Yet here, and there, and everywhere
Along the floor, beneath the shade
By those embowering hollies made,
The leaves in myriads jump and spring,
As if with pipes and music rare
Some Robin Good-fellow were there,
And all those leaves, in festive glee,
Were dancing to the minstrelsy.
William Wordsworth
donderdag 11 oktober 2007
Poem Elizabeth Barrett Browning
How Do I Love Thee?
Poem lyrics of How Do I Love Thee? by Elizabeth Barrett Browning.
How do I love thee? Let me count the ways.
I love thee to the depth and breadth and height
My soul can reach, when feeling out of sight
For the ends of Being and ideal Grace.
I love thee to the level of every day's
Most quiet need, by sun and candlelight.
I love thee freely, as men strive for Right;
I love thee purely, as they turn from Praise.
I love with a passion put to use
In my old griefs, and with my childhood's faith.
I love thee with a love I seemed to lose
With my lost saints, I love thee with the breath,
Smiles, tears, of all my life! and, if God choose,
I shall but love thee better after death.
Sir Walter Scott - My Native Land
My Native Land
Poem lyrics of My Native Land by Sir Walter Scott.
Breathes there the man, with soul so dead,Who never to himself hath said,This is my own, my native land!Whose heart hath ne'er within him burn'd,As home his footsteps he hath turn'dFrom wandering on a foreign strand!If such there breathe, go, mark him well;For him no Minstrel raptures swell;High though his titles, proud his name,Boundless his wealth as wish can claim;Despite those titles, power, and pelf,The wretch, concentred all in self,Living, shall forfeit fair renown,And, doubly dying, shall go downTo the vile dust, from whence he sprung,Unwept, unhonour'd, and unsung.
woensdag 26 september 2007
Welcome at our Blog
Ladies and Gentlemen a very big welcome at our weblog!
We'll try to update this site as much as we can.
Hope you enjoy your time here!
Abonneren op:
Posts (Atom)
